γράφει ο Ευγένιος Αρανίτσης | Ελευθεροτυπία,
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 1992
Πάνου Κουτρουμπούση: «Στον θάλαμο του Μυθογράφφ», εκδόσεις Απόπειρα
 |
| Ο Πάνος Κουτρουμπούσης επεξεργάζεται τις ιστορίες που κατασκευάζει ο Μυθογράφφ, το σκουριασμένο υπερσύγχρονο μηχάνημα κατασκευής ιστοριών, για να περνά την ώρα του |
Τι είναι ο Μυθογράφφ; Είναι ένα υπερσύγχρονο, αν και σκουριασμένο, μηχάνημα κατασκευής ιστοριών τις οποίες στη συνέχεια ο Κουτρουμπούσης επεξεργάζεται περνώντας την ώρα του. Παροιμιώδη θα μείνουν τα φιλολογικά ελατήρια αυτής της διασκέδασης, εφόσον έχουμε εδώ μια θαυμαστή μορφή ελληνικών που αδυνατεί κανείς να τη χαρακτηρίσει, εκτός κι αν ομόφωνα τη χαρακτηρίσουμε αχαρακτήριστη. Πράγματι, η γλώσσα στην οποία εκφράζεται ο Μυθογράφφ είναι ένα μείγμα από διάφορες παρωχημένες λαϊκές ή λόγιες μορφές που απηχούν τα πάντα, από καθαρεύουσα μέχρι «Μικρό Ήρωα» κι από έγγραφα του Δημοσίου μέχρι σχολικές εκθέσεις. Καταιγισμό τέτοιων συγκεχυμένων αλλά απόλυτα αυθεντικών γλωσσικών στοιχείων δεχτήκαμε άλλωστε πριν από χρόνια με το πρώτο βιβλίο του Κουτρουμπούση, που, για όσους δεν το θυμούνται, έφερε τον αινιγματικό τίτλο «Εν αγκαλιά de Κρισγιαούρτι» και του οποίου ο μικρός αλλά ξεχωριστός θρύλος επιβεβαιώνεται αναδρομικά με την αντεπίθεση του Μυθογράφφ. Μυθογράφφ, στα μυθογραφφικά, σημαίνει περίπου: «Το κλουβί που κελαηδούσε».
