Γράφει ο Γιώργος Τρανταλίδης | Τα Νέα,
3 Δεκεμβρίου 2022 »»
Τα ηχεία του Μπαράκου έπαιζαν Charlie Parker, Τ. Monk, Bill Evans, Coltrane και όλο τον αφρό της σύγχρονης τζαζ
Ολα άρχισαν για μας ένα απόγευμα το 1978 που ανηφορίσαμε οι «τρεις μας» προς τα Αναφιώτικα, ο Γιώργος Φιλιππίδης, ο Μάρκος Αλεξίου και εγώ (Sphinx) πήγαμε να συναντήσουμε τον Γιώργο Μπαράκο που είχαμε ακούσει ότι ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος και ο ιδιοκτήτης του τζαζ μπαρ, θέλαμε πολύ να τον γνωρίσουμε μήπως και κανονίζαμε να παίξουμε εκεί…
Μέσα από την ενέργεια που εξέπεμπε ο χώρος του με τις αφίσες στους τοίχους και τη μουσική που έπαιζαν τα ηχεία αμέσως καταλάβαμε ότι είχαμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που γνωρίζει καλά το αντικείμενο και δεν κάνει εκπτώσεις στην ποιότητά του για χάριν κάποιας (υποτιθέμενης) εμπορικότητας που ήταν τότε σύνηθες φαινόμενο στους χώρους με ζωντανή μουσική και όχι μόνο…
Τα ηχεία του Μπαράκου έπαιζαν Charlie Parker, Τ. Monk, Bill Evans, Coltrane και όλο τον αφρό της σύγχρονης τζαζ. Ο άνθρωπος Γιώργος Μπαράκος όπως και το περιβάλλον του μας γοήτευσε, είπαμε μέσα μας «αυτό είναι, επιτέλους ΕΔΩ θα έχουμε έναν χώρο για να παίζουμε τη μουσική που αγαπάμε». Μάλιστα με ένα ιδιοκτήτη που λατρεύει την τζαζ; Αυτό μέχρι τότε ήταν αδιανόητο, αφού οι περισσότεροι μαγαζάτορες όταν ήθελαν να διώξουν τους πελάτες στο τέλος του προγράμματος άνοιγαν τα φώτα και έλεγαν στην ορχήστρα να παίξει τζαζ για να φύγει ο κόσμος. Και από την άλλη στη μεταπολίτευση από κάποιους κύκλους η τζαζ θεωρείτο αμερικάνικη υποκουλτούρα και ιμπεριαλιστικό υποπροϊόν.
Το τζαζ κλαμπ του Μπαράκου ήταν η όαση! Το σπίτι της τζαζ στην Ελλάδα! Είχε φιλοξενήσει τους περισσότερους Ελληνες αλλά και ευρωπαίους μουσικούς της τζαζ αλλά και της αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, όπως ο Σάκης Παπαδημητρίου στο πιάνο και ο Φλώρος Φλωρίδης στο σαξόφωνο όπου στις 15 Απριλίου 1979 ηχογράφησαν ζωντανά τον πρώτο δίσκο σύγχρονης αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής στην Ελλάδα με τίτλο Αυτοσχεδιάζοντας στου Μπαράκου. Εκεί επίσης σχεδιάστηκε και ο πρώτος δίσκος «τζαζ μουσικής» με τους Sphinx (Αλεξίου, Φιλιππίδης, Τρανταλίδης), όπως αναφέρει στο οπισθόφυλλο του δίσκου ο Κώστας Γιαννουλόπουλος, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 1979 από τη δισκογραφική εταιρεία ACBA των Αδελφών Φαληρέα. Ο χώρος του τζαζ κλαμπ μας ενέπνευσε, ήταν η αιτία που συνεργάστηκαν οι Ελληνες με καταξιωμένους Ευρωπαίους και Αμερικανούς μουσικούς ενώ παράλληλα ήταν ένα σχολείο αφού εκεί γίνονταν σεμινάρια τζαζ και αυτοσχεδιασμού με τον Μάρκο Αλεξίου, τον Λάκη Ζώη, τον Μανώλη Μικέλη και άλλους. Ολα αυτά φυσικά με την παρότρυνση του Γιώργου Μπαράκου ο οποίος τα στήριζε με όλη του τη δύναμη.
Ηταν το στέκι μας
Εμείς και όταν δεν παίζαμε πάλι θα είμαστε εκεί, στον Μπαράκο. Ηταν το στέκι μας. Θυμάμαι που ο Γιώργος έβαζε στο πικάπ του και ακούγαμε τις τελευταίες δισκογραφικές κυκλοφορίες της τζαζ που αγόραζε. Ηταν δίσκοι της Blue Note, της Impulse, της Prestige, της ECM κ.λπ. Εμείς ακούγαμε θαυμάζοντας τους γίγαντες που συμμετείχαν σε αυτές τις καταπληκτικές ηχογραφήσεις και προσπαθούσαμε να πάρουμε και να αντλήσουμε ιδέες. Εγώ σημείωνα ό,τι με ενδιέφερε και από την επομένη μάλιστα έψαχνα εναγωνίως να το βρω και να το αποκτήσω. Για εμάς θα έλεγα αυτό ήταν η μοναδική πηγή έμπνευσης και γνώσης. Πάλι και εδώ από πίσω ήταν ο Γιώργος Μπαράκος με τα φοβερά blindfold test στο τζαζ κλαμπ του…
Τον θυμάμαι να κάθεται στην πόρτα και να λέει στα νέα παιδιά που ήθελαν να μπουν στο κλαμπ και δεν είχαν χρήματα «ελάτε μέσα δεν θα σας πάρω λεφτά». Οποιον θεωρούσε ότι αγαπούσε την jazz και είχε πρόβλημα δεν του έπαιρνε χρήματα. Το βράδυ που τελειώναμε το παίξιμο θυμάμαι με κυνηγούσε να μου δώσει λεφτά για το ταξί να πάω στο σπίτι μου στους Αμπελόκηπους. Ολους μας κυνηγούσε για να μας δώσει λεφτά από αυτά που δεν είχε.
Εκεί στο τζαζ κλαμπ του Γιώργου Μπαράκου παίξαμε μαζί με τον Γιώργο Φιλιππίδη, τον Μάρκο Αλεξίου σαν Sphinx (τρίο) και κουαρτέτο αργότερα με τον Λάκη Ζώη. Ο Μπαράκος προγραμμάτιζε ένα live και ξέραμε ότι θα παίξει ο Bela Lakatos ή ο Tony Lakatos και θα τον συνοδεύαμε μαζί με τον Γιώργο Φιλιππίδη. Συνήθως έρχονταν οδικώς από τη Βουδαπέστη, κάναμε μια πρόβα και παίζαμε το ίδιο βράδυ. Το κάθε γκρουπ έπαιζε κάθε βράδυ επί μία εβδομάδα. Το κοινό ήταν δίπλα μας, μία ανάσα που λέμε. Πιο κοντά δεν γινόταν. Το live άρχιζε 21.30 και πήγαινε μέχρι τις 02.00.
Ο ιθύνων νους των μετακλήσεων ήταν ο κιθαρίστας Johnny Lambizzi. Η αρχή έγινε με τον θρυλικό πιανίστα Szakcsi Lakatos Bella, ακολούθησε ο Aladar Pege, ο Tony Lakatos, ο Gyula Babos, o George Vukan, ο Balazs Berkes, o Pal Vasvari, ο Imre Koszegi, ο Gianni Cavalaro, o Fusti Gabor, o Leo Smith, o Laszlo Gardony, o Harry Sokal, o Peter Kowald, o Muntok, o Rudolph Dajek. Επίσης και πολλοί έλληνες μουσικοί όπως ο Μανώλης Μικέλης, ο Γιώτης Σαμαράς, ο Παντελής Μπενετάτος, ο Βασίλης Ρακόπουλος, ο Σάκης Πάλλης, ο Φλώρος Φλωρίδης, ο Σάκης Παπαδημητρίου, ο Δημήτρης Ζαφειρέλης, o Γιώργος Φακανάς, ο Μηνάς Αλεξιάδης και άλλοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου