Γράφει ο Αριστοτέλης Σαΐνης | Εφημερίδα των συντακτών, Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2017 »»
Πολυπολιτισμικό καμίνι για τον Τσίρκα (από τα διηγήματα στην Τριλογία), επικίνδυνα σαγηνευτική στον Καραγάτση («Αμρι α Μούγκου» 1954), ενοχικά εφιαλτική στον Καχτίτση («Εξώστης» 1964), μεταφορά του υποσυνείδητου για τον Αρανίτση («Αφρική» 1986), γλωσσικά ενδοσκοπική για τον Αλεξάκη («Ξένες λέξεις», 2003), ερωτικά αποκαλυπτική για τον Κουμανταρέα («Η σειρήνα της ερήμου», 2015).
Φέτος, ευτυχής σύμπτωση, τρία διαφορετικά ελληνικά μυθιστορήματα περιπλανιούνται στην καρδιά του σκότους της.
Το «Congo cha cha» του Γιώργου Ρούβαλη αποτελεί μια μυθιστορηματική σύνθεση πλαστών και πραγματικών ντοκουμέντων που ανασυνθέτουν την ιστορία του Βελγικού Κονγκό της αποικιοκρατίας.
Μια Ελληνίδα φοιτήτρια του Χόμπσμπαουμ καταπιάνεται στη διατριβή της με την πολυτάραχη ιστορία της «τριτοκοσμικής» αυτής χώρας, πολλά από τα προβλήματα της οποίας (όπως η στρεβλή ανάπτυξή της) θυμίζουν την Ελλάδα.
Τα κεφάλαια της υπό διαμόρφωση διατριβής της, που αποτελούν τον αρμό του βιβλίου, εναλλάσσονται με πραγματικές και οιονεί πραγματικές επιστολές, συνεντεύξεις, αποσπάσματα από μελέτες κτλ.
Βασισμένος σε πληθώρα πηγών, ο Ρούβαλης συνθέτει με επίκεντρο την ιστορία της οικογένειάς του (από τη μετεμφυλιακή Ελλάδα στην Αφρική και πίσω) ένα χαλαρό μυθιστορηματικά αλλά συγκλονιστικό χρονικό του δρόμου του Κονγκό προς την ανεξαρτησία: από τον Στάνλεϊ στον Γουιλέμς και τον Λουμούμπα, κι από κει στον Γκεβάρα και τον σταθμάρχη της CIA, Λάρι Ντέβλιν, ή από τον Κόνραντ και τον Ζιντ στον Αϊμέ Σεζέρ και τον δικό μας Καραγάτση.
Παρά τη χαλαρή δομή του, το «Congo cha cha» διαβάζεται απολαυστικά για τον πλούτο των πραγματολογικών και ιστορικών πληροφοριών του και την παραμετρική απεικόνιση της ζωής στην Αφρική: από την οικονομία και το εμπόριο, στην καθημερινότητα της ελληνικής παροικίας και τη μουσική.
Πολυπολιτισμικό καμίνι για τον Τσίρκα (από τα διηγήματα στην Τριλογία), επικίνδυνα σαγηνευτική στον Καραγάτση («Αμρι α Μούγκου» 1954), ενοχικά εφιαλτική στον Καχτίτση («Εξώστης» 1964), μεταφορά του υποσυνείδητου για τον Αρανίτση («Αφρική» 1986), γλωσσικά ενδοσκοπική για τον Αλεξάκη («Ξένες λέξεις», 2003), ερωτικά αποκαλυπτική για τον Κουμανταρέα («Η σειρήνα της ερήμου», 2015).
Φέτος, ευτυχής σύμπτωση, τρία διαφορετικά ελληνικά μυθιστορήματα περιπλανιούνται στην καρδιά του σκότους της.
Το «Congo cha cha» του Γιώργου Ρούβαλη αποτελεί μια μυθιστορηματική σύνθεση πλαστών και πραγματικών ντοκουμέντων που ανασυνθέτουν την ιστορία του Βελγικού Κονγκό της αποικιοκρατίας.Μια Ελληνίδα φοιτήτρια του Χόμπσμπαουμ καταπιάνεται στη διατριβή της με την πολυτάραχη ιστορία της «τριτοκοσμικής» αυτής χώρας, πολλά από τα προβλήματα της οποίας (όπως η στρεβλή ανάπτυξή της) θυμίζουν την Ελλάδα.
Τα κεφάλαια της υπό διαμόρφωση διατριβής της, που αποτελούν τον αρμό του βιβλίου, εναλλάσσονται με πραγματικές και οιονεί πραγματικές επιστολές, συνεντεύξεις, αποσπάσματα από μελέτες κτλ.
Βασισμένος σε πληθώρα πηγών, ο Ρούβαλης συνθέτει με επίκεντρο την ιστορία της οικογένειάς του (από τη μετεμφυλιακή Ελλάδα στην Αφρική και πίσω) ένα χαλαρό μυθιστορηματικά αλλά συγκλονιστικό χρονικό του δρόμου του Κονγκό προς την ανεξαρτησία: από τον Στάνλεϊ στον Γουιλέμς και τον Λουμούμπα, κι από κει στον Γκεβάρα και τον σταθμάρχη της CIA, Λάρι Ντέβλιν, ή από τον Κόνραντ και τον Ζιντ στον Αϊμέ Σεζέρ και τον δικό μας Καραγάτση.
Παρά τη χαλαρή δομή του, το «Congo cha cha» διαβάζεται απολαυστικά για τον πλούτο των πραγματολογικών και ιστορικών πληροφοριών του και την παραμετρική απεικόνιση της ζωής στην Αφρική: από την οικονομία και το εμπόριο, στην καθημερινότητα της ελληνικής παροικίας και τη μουσική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου