By pandoxeio, 6 Μαΐου 2014 »»
Συνέντευξη του Saunterer στον Λάμπρο Σκουζάκη:
«Όλα, ιστορίες και ποιήματα, γράφτηκαν υπό συνθήκες εκτάκτου ανάγκης, χρόνιας προσωπικής κρίσης – σοβούσε πάνω και μέσα μου πολύ πριν γίνει αυτή η λέξη πιο συχνή και από το “μαλάκα” στα στόματα όλων μας – και με τον πόθο μάλλον της συντροφιάς, αλλά και για να πλάσω έναν φανταστικό κόσμο μέσα στον οποίον θα ήθελα να ζω, όπως έχει πει και ο γερο-Bill Burroughs.»
Θα μας συνοδεύσετε ως την θύρα του βιβλίου σας;
Χάριν παραμυθίας και… σασπένς, θα σας πάω να ρίξουμε μια ματιά από το παράθυρο, όπου πίσω από την κουρτίνα που πάει πέρα δώθε από το ψυχρό, νυχτερινό αεράκι διακρίνουμε…πολλή μαυρίλα, όπως είπαν και οι περισσότεροι που το διάβασαν, μα ας μη ξεχνάμε ότι ο τίτλος του είναι «Από τη λάθος πλευρά», και αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό των ιστοριών και των ποιημάτων (και του θεατρικού) που ξεδιπλώνονται στις σελίδες του. Λάθος φίλοι – το ίδιο θα έλεγαν και οι ίδιοι για τον φίλο τους, πιστέψτε με –, λάθος γυναίκες, λάθος μουσική γενικά και blues ειδικά, λάθος πόλη, λάθος χώρα, σε μια αφήγηση κι αυτή σίγουρα όχι σωστή, λίγο αλλόκοτη, μα με πολλή μουσική, και άλλη τόση λογοκλοπή από πραγματικούς αυτή τη φορά συγγραφείς. Όσο για το εξώφυλλο, πραγματοποιεί ένα άπιαστο, όπως φαινόταν πριν λίγο καιρό, όνειρο στον γράφοντα με τον πίνακα του Claus Castenskiold να το κοσμεί.
Τέλος αν και όσες κριτικές-παρουσιάσεις του επίμαχου συγγράμματος έχουν δημοσιευτεί ως τώρα ήταν κάτι παραπάνω από γενναιόδωρες, επιλέγω να τελειώσω αυτό το βιβλιομπανιστήρι με λίγα λόγια από το γράμμα ενός φίλου:
«Μια αναστάτωση γλυκιά κι ενοχλητική ταυτόχρονα. «Ενοχλητική», η λέξη στα ελληνικά μου φαίνεται μικρή, η αντίστοιχη στα αγγλικά μου κάνει μεγαλύτερη και περισσότερο … ενοχλητική: “disturbing”, είναι αυτό που εννοώ».
Πότε, υπό ποιες συνθήκες και ποιους πόθους το γράψατε;
Οι ιστορίες πέρασαν στο χαρτί τα τρία τελευταία χρόνια, άσχετα αν κάποιες από αυτές τις είχα μέσα στο μυαλό από πολύ παλιότερα, ενώ τα ποιήματα είναι γραμμένα σε μια μεγάλη περίοδο, με το πιο παλιό να πηγαίνει πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και το νεότερο κάποια χρόνια πριν από σήμερα.
Πάντως, όλα, ιστορίες και ποιήματα, γράφτηκαν υπό συνθήκες εκτάκτου ανάγκης, χρόνιας προσωπικής κρίσης – σοβούσε πάνω και μέσα μου πολύ πριν γίνει αυτή η λέξη πιο συχνή και από το «μαλάκα» στα στόματα όλων μας – και με τον πόθο μάλλον της συντροφιάς, αλλά και για να πλάσω έναν φανταστικό κόσμο μέσα στον οποίον θα ήθελα να ζω, όπως έχει πει και ο γέρο-Bill Burroughs.
Έχετε γράψει σε τόπους εκτός του γραφείου σας/σπιτιού σας;
Έχω γράψει, ναι, κουβαλάω και ένα σημειωματάριο σχεδόν πάντα μαζί μου – και καλά συγγραφέας κι έτσι – αλλά συνήθως βαριέμαι να το βγάζω και να γράφω, και όλο λέω θα το θυμηθώ όταν φτάσω σπίτι, αλλά φυσικά τις περισσότερες φορές ως τότε το έχω ξεχάσει.
Σας ακολούθησε ποτέ κανένας από τους ήρωες των βιβλίων σας; Μαθαίνετε τα νέα τους;
Μέρα νύχτα οι άτιμοι στο κατόπι μου είναι…ούτε να κλάσω δεν μπορώ!
Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πώς και πού παγιδεύετε τις ιδέες σας;
Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο… παλιότερα θα έλεγα ότι με επηρεάζουν πολύ οι διάφορες ουσίες, κυρίως οι ψυχεδελικές, αλλά τα τελευταία χρόνια δε νομίζω να παίζει κάποιον σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό το τίλιο που καταναλώνω νωρίς το βράδυ μαζί με το βρεγμένο παξιμάδι…οπότε πάμε σε κάτι πιο κλασικό, δηλαδή…εικόνες που βλέπω στον δρόμο, όνειρα, σκέψεις, κουβέντες με φίλους, ένας στίχος τραγουδιού, μια φράση βιβλίου…άλλες πάλι φορές, μου κατεβαίνει στα καλά καθούμενα και από άγνωστο τόπο χλοερό μια ιδέα…
Εργάζεστε με συγκεκριμένο τρόπο; Ακολουθείτε κάποια ειδική διαδικασία ή τελετουργία; Επιλέγετε συγκεκριμένη μουσική κατά την γραφή ή την ανάγνωση; Γενικότερες μουσικές προτιμήσεις;
Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή, το ιδανικό είναι να κάτσει και η γάτα μου η Ηλιαχτίδα δίπλα, πράγμα όμως που δεν συμβαίνει πάντα, αφού πολλές φορές αυτή θέλει να παίξει και κάνει και βαβούρα και με αποσπάει, αλλά γάτα είναι πώς θα γίνει; Τι έλεγα όμως; Α ναι! Κάθομαι στον υπολογιστή που λέτε, ανοίγω το word και ξεκινάω…βράδυ κατά κανόνα όλα αυτά, να υπάρχει και η ωραία, υγρή και μυστηριώδης ατμόσφαιρα έτσι; Μουσική φυσικά και παίζει, και εγώ δεν είμαι της άποψης να παίζει κάτι ουδέτερο χωρίς λόγια και τέτοια, μπορεί να ακούω και hardcoreσε φάση, ή να αφήνω ένα κομμάτι να επαναλαμβάνεται για ώρες…
Μουσικές προτιμήσεις…είναι πάρα πολλές, μια ζωή ολόκληρη θαλασσοπνίγομαι και σώζομαι στα βαθιά νερά της μουσικής, οπότε θα γράψω μερικά αγαπημένα συγκροτήματα και μουσικούς…οι Wipers πρώτα και πάνω απ’ όλα, οι Hüsker Dü, οι Gun Club, οι Cramps, οι Dead Moon, οι Joy Division, μοναχικές και μοναδικές περιπτώσεις μουσικών σαν τον Rowland S. Howard και τον Phil Shoenfelt, Robert Johnson, Howlin’ Wolf και γενικά το παλιό νέγρικο blues αλλά και το αγγλικό rhythm and blues, ο Townes Van Zandt, οι 16 Horsepower, οι Sonic’s Rendezvous Band και όλη εκείνη η φοβερή σκηνή των «σκληρών» του Detroit, οι Ramones και όλη η νεοϋορκέζικη σκηνή από τους Velvet κι έπειτα, οι Radio Birdman, οι Birthday Party, οι Sunnyboys και η αυστραλέζικη σκηνή των 70’s-80’s γενικά, αλλά και η σημερινή με μπάντες σαν τους Witch Hats τους Holy Soul και τους Greta Mob, οι Chocolate Watchband και όλες οι γκαραζόμπαντες των 60’s, ψυχεδέλεια, folk, οι Last Drive, οι Hydes, και για να μη σας κουράζω άλλο-αν και ωραία θα ήταν να συνεχίζαμε την κουβέντα μας για μουσική- θα δανειστώ –παραφράζοντάς την λίγο-μια φράση των τελευταίων για να κλείσω αυτήν την απάντηση…στη μουσική γενικά αλλά και στο rock and roll ειδικά, είμαι άπληστος.
Ποιες είναι οι σπουδές σας και πώς βιοπορίζεστε; Διαπιστώνετε κάποια εμφανή απορρόφηση των σπουδών και της εργασίας σας στη γραφή σας (π.χ στην θεματολογία ή τον τρόπο προσέγγισης);
Το όνειρό μου ήταν να σπουδάσω στην ανώτατη σχολή της ΕΚΠΑΠΕ, Εκμετάλλευση Πατρικής Περιουσίας δηλαδή, αλλά ατύχησα και βγήκα από φτωχά αρχίδια, όπως μου είχε πει μια φορά κάποιος εργάτης όταν σε τρυφερή ηλικία πήγα ένα καλοκαίρι να δουλέψω σε φάμπρικα, οπότε σπούδασα κάτι ψιλά δημοσιογραφία, και όταν ναυάγησε και το όνειρο να γίνω rock and roll star και να πεθάνω πάμπλουτος από υπερβολική δόση στην πισίνα μου, ξεκίνησα κι έκανα ένα κάρο κι άλλο ένα δουλειές –θέλω να το τονίσω αυτό με τα δύο κάρα, γιατί ενισχύει το λαϊκό μου προφίλ, και είναι εκλογικό το κλίμα- από σερβιτόρος, μπάρμαν, ψητάς, DJ, σιδεράς, αφισοκολλητής, συντάκτης περιοδικού και εφημερίδας, πωλητής μαϊμού CD-DVD, αγρότης, υπάλληλος σε δισκάδικο, φωτογράφος γάμων, πωλητής σπέρματος, και άλλα πολλά ώσπου αν και φύσει και θέσει Λουδίτης, κατέληξα να πληρώνω το νοίκι μου παλεύοντας με τα μηχανήματα του διαβόλου, μέσα από τα οποία διαβάζετε και ’σεις αυτές τις γραμμές.
Τώρα, απ’ όλα αυτά σίγουρα, έστω και ασυνείδητα, κάτι θα έχει περάσει μέσα στα γραπτά, δε μπορεί ρε παιδί μου, τόση αναισθησία πια;
Γράψατε ποτέ ποίηση – κι αν όχι, για ποιο λόγο;
Έγραψα κυρίως λίγο παλιότερα, μερικά από αυτά που έχω γράψει υπάρχουν και στο βιβλίο, πλέον γράφω κάτι σαν «πεζοποίηση», με τελικό στόχο να καταλήξω στην οριστική πεζοδρόμηση. Επίσης θα στρώσω καινούργια άσφαλτο σε όλους τους δρόμους του χωριού, ψηφίστε με!
Αν είχατε σήμερα την πρόταση να γράψετε μια μονογραφία – παρουσίαση κάποιου προσώπου της λογοτεχνίας ή γενικότερα ποιο θα επιλέγατε;
Αν είχα τα προσόντα θα επέλεγα μάλλον κάποιον αγαπημένο που συνδυάζει περιπετειώδη γραφή και ζωή, όπως ο Joseph Conrad, ο William Burroughs ή ο Blaise Cendrars.
Τι γράφετε τώρα;
Εκτός από τις καθιερωμένες αναρτήσεις στο orphan drugs blog, και τις αφιερώσεις μαζί με τα αυτόγραφα που μου ζητούν οι πολυάριθμοι φανατικοί και εκδηλωτικοί θαυμαστές, γράφω και πολλά e-mails αυτόν τον καιρό, από τότε που βγήκε το βιβλίο δηλαδή, σε γνωστούς και αγνώστους, σε σημείο να αρχίσω να αναρωτιέμαι αν έχω γίνει δημοσιοσχεσίτης…
Πάντως, κρατάω και καμιά σημείωση για ένα επόμενο βιβλίο που έχω στο μυαλό, όπως και για την αυτοβιογραφία μου που έχει ζητηθεί από ουκ ολίγους εκδοτικούς οίκους, και την οποία τη γράφει ο μάνατζέρ μου βασικά, αλλά εγώ θα πρέπει να βάλω την τελική πινελιά!
Περί ανάγνωσης
Αγαπημένοι σας παλαιότεροι και σύγχρονοι συγγραφείς.
Εκτός από τους τρεις που ανέφερα παραπάνω, δηλαδή τον Conrad τον Burroughs και τον Cendrars, τι να σας πω… κλασικά πράματα… Shakespeare, R.L.Stevenson, Becket, Ambrose Bierce, Chandler, Camus, Pynchon, Faulkner, Langston Hughes, Caldwell, Céline, Paul Bowles, Melville, Rimbaud, B. Traven, Salinger, Jim και Hunter Thompson, Capote, Nelson Algren, Arthur Cravan, Thoreau, London, Koltès, Dostoyevsky, Γονατάς, Καββαδίας, Καζαντζάκης, Παπαδιαμάντης, Λεωνίδας Χρηστάκης και άλλοι πολλοί, γιατί και στα βιβλία έχω μια απληστία επίσης.
Αγαπημένα σας παλαιότερα και σύγχρονα βιβλία.
Ταξίδι στην άκρη της νύχτας του Céline, Οι πόλεις της κόκκινης νύχτας του Burroughs, Η νύχτα μόλις πριν από τα δάση του Koltès, (πολλή νύχτα έπεσε όμως, ας βάλω και τίποτε άλλο μπας και ξημερώσουμε), Μια εποχή στην κόλαση του Rimbaud, Το Ουράνιο τόξο της βαρύτητας του Pynchon, Η καρδιά του σκότους όπως και όλα του Conrad, Καλώς να πέσει του Paul Bowles, Καθώς Ψυχορραγώ του Faulkner, Χειρότερα κι από σκυλιά του Mingus, Άπαντα του Επίκουρου, Εκκλησιαστής…να μην επαναλαμβάνω τα περί απληστίας…
Σας έχει γοητεύσει κάποιος σύγχρονος νέος έλληνας λογοτέχνης;
Οι πρώτοι που μου έρχονται στο νου είναι ο Γιάννης Ζελιαναίος και ο Λεωνίδας Βασιλειάδης που με τιμούν με την φιλία τους, ο Μπάμπης Αργυρίου που πέρα από το πολύ όμορφο βιβλίο του «Έχω όλους τους δίσκους τους», πιστεύω ότι είναι ο μοναδικός έλληνας μουσικογραφιάς του οποίου διάφορα κείμενα και δισκοκριτικές θα μπορούσαν να σταθούν σε μια έντυπη έκδοση με τη μορφή βιβλίου, ο Αιμόφιλος Τ. Ινφλουέντζας, ο αείμνηστος Χάρης Λύτας, ο Δημήτρης Τσιρώνης που διάβασα πρόσφατα…
Αγαπημένος ή/και ζηλευτός λογοτεχνικός χαρακτήρας.
Dr. Benway, Philip Marlowe, Pig Bodine, Kurtz, Captain Ahab, Dr. Gonzo, Spud…
Αγαπημένο σας ελληνικό λογοτεχνικό περιοδικό, «ενεργό» ή μη; Κάποιες λέξεις για τον λόγο της προτίμησης;
Λογοτεχνικά περιοδικά δεν διαβάζω και πολύ για τον απλό λόγο ότι με τα λιγοστά χρήματα που μου περισσεύουν προτιμώ να πάω κατευθείαν στην πηγή, να αγοράσω κάποιο βιβλίο δηλαδή. Πάντως, το αγαπημένο μου περιοδικό όλων των εποχών είναι το Rollin Under–που ήταν σε μερικές σελίδες του και λογοτεχνικό- και από τα ενεργά μου αρέσει πολύ το Straw Dogs, που επίσης είναι σε αρκετές σελίδες του λογοτεχνικό, αλλά και μουσικό, και αποπνέει από την πλευρά των παιδιών που το βγάζουν μία αφοσίωση και μία αγάπη που μου θυμίζει «φανζινικές» εποχές. Α! επίσης γράφει εκεί και η μεγαλειότης μου καμιά φορά.
Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;
Τελευταία βιβλία στα ράφι με τα άρτι διαβασμένα είναι το MaoII του Don DeLillo και Ο Παν του Knut Hamsun.
Διαβάζετε λογοτεχνικές παρουσιάσεις και κριτικές; Έντυπες ή ηλεκτρονικές; Κάποια ιδιαίτερη προτίμηση στις μεν ή (και) στις δε;
Διαβάζω, βασικά ηλεκτρονικές για τον λόγο που έγραψα στην προ-προηγούμενη ερώτηση. Διαβάζω επίσης και αρκετές δισκοκριτικές.
Θα μας γράψετε κάποια ανάγνωση σε αστικό ή υπεραστικό μεταφορικό μέσο που θυμάστε ιδιαίτερα; [μέσο - διαδρομή - βιβλίο - λόγος μνήμης]
Σκαλίζοντας την ασθενή, ομολογουμένως, μνήμη μου, φέρνω στο νου το πρώτο καλοκαιρινό ταξίδι στα νησιά με σλίπιν μπαγκ που έκανα στην εφηβεία, όπου διάβαζα σε τρένα και βαπόρια το On the road και φαντασιωνόμουν ο αγαθός –γι’ αυτό είναι ωραία τα νιάτα- ότι είμαι κάτι σαν τον Dean Moriarty…
Περί αδιακρισίας
Παρακολουθείτε σύγχρονο κινηματογράφο ή θέατρο; Σας γοήτευσε ή σας ενέπνευσε κάποιος σκηνοθέτης, ταινία, θεατρική σκηνή;
Δεν πηγαίνω ούτε στον κινηματογράφο ούτε στο θέατρο, από θεάματα μόνο συναυλίες παρακολουθώ. Τώρα, για σύγχρονες ταινίες βλέπω ό,τι μου γράφουν οι φίλοι μου, πέφτω και σε καμιά καλή πού και πού, αλλά οι σκηνοθέτες και οι ταινίες που με έχουν γοητεύσει έρχονται κατά κανόνα από το βαθύ παρελθόν…Ταινίες σαν το Cool Hand Luke του Rosenberg, το Κάποτε στην Αμερική του Leone (όπως και όλες οι άλλες ταινίες του), το Fat City του Huston, οι παλιές του Scorsese, το La Haine, το Fear and Loathing in Las Vegas…Από πιο νέους μ’ αρέσουν οι ταινίες του John Hillcoat (Ghosts…of the Civil Dead, The Proposition, The Road)…μ’ άρεσε και η τελευταία των Coen. Α! Μου αρέσουν πολύ και όλες οι ταινίες του Γραμματικού.
Οι εμπειρίες σας από το διαδικτυώνεσθαι;
Είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα.
Αν κάποιος σας χάριζε την αιώνια νιότη με αντίτιμο την απώλεια της συγγραφικής ή αναγνωστικής σας ιδιότητας, θα δεχόσασταν τη συναλλαγή;
«Ό,τι γεννιέται, αξίζει κιόλας να χαθεί».
Κάποια ερώτηση που θα θέλατε να σας κάνουμε μα σας απογοητεύσαμε; Απαντήστε την!
Don’t ask me to move a mountain
Don’t ask me to swim your sea
Don’t think that I am a tower of strength
Don’t lean too much on me
Ask me to be tender
Ask me to be truth
Ask me for all the love I have
I’ll give it all to you
I ain’t no miracle worker
I ain’t no miracle man
I do the best that I can
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου