Γράφει ο Αντώνης Σκορδίλης | Egomio,
Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014 »»
Ελλάδα 2009: το βίαιο τέλος (της εποχής) των εύκολων προσδοκιών, η άξαφνη, απροειδοποίητη είσοδος στην λεγόμενη “περίοδο της κρίσης”. Μια νεαρή κοπέλα που φοιτεί το “τέλος της ευδαιμονίας” στην φιλοσοφική σχολή του Ρεθύμνου η πρωταγωνίστρια, καταναλώνει απεγνωσμένα τις τελευταίες εύκολες προσδοκίες συναισθανόμενη (;) το τέλος τους. Το “εαρινό εξάμηνο” του Γιώργου Στόγια (εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ) ακτινογραφεί την ελληνική νέα γενιά της μετάβασης – από τα “εύκολα” στα “δύσκολα” – με ενήλικα ρεαλισμό. Μη αποφεύγοντας να ψηλαφήσει/αποκαλύψει ένα προς ένα τα “τυφλά” τραύματά της.
Το μυθιστόρημα του Γ. Στόγια διατρέχει το μεταίχμιο των εποχών μέσα σε 438 σελίδες που αφηγούνται με νεύρο και λεπτομέρεια την φοίτηση του τέλους της ευδαιμονίας στο εαρινό φοιτητικό εξάμηνο από 13 Φεβρουαρίου ως 11 Ιουνίου 2009. Ένα “κρίσιμο” άλμα τριάμισι χρόνων – στις παραμονές Χριστουγέννων 2012 – δημιουργεί την πρέπουσα αποστασιοποίηση για την τελική ρεαλιστική γνωμοδότηση.
Όπως κάθε έντιμη γνωμοδότηση που σέβεται την μοναδικότητά της (και το δικαίωμα πολλαπλών αναγνώσεων στους αποδέκτες της), έτσι και η τελική γνωμοδότηση του Γιώργου Στόγια είναι περιεκτική, συμφραζόμενη, νοηματοδοτημένη και νομιμοποιημένη από τα δεδομένα (γεγονότα και χαρακτήρες) που διηγηματικά την νομοτελούν. Έμμεση αλλά σαφής, υποδηλώνοντας μια συγγραφική συνείδηση που αναγνωρίζει την (όποια) αλήθεια της γνώμης ως ζωτικό δικαίωμα του αναγνώστη, μετά το τέλος της ανάγνωσης, στα νοητά του κάθε μυθιστορήματος καταληκτικά αποσιωπητικά.
Το αναγνωστικό σώμα της τελικής γνωμοδότησης δεν είναι παρά όλες και όλες τρεις και μοναδικές “γεμάτες” σελίδες (439 – 440 – 441) που μόνο τον χαρακτήρα της τυπικής εξουσιαστικής συγγραφικής τελείας δεν “υπερασπίζονται”. Υπό αυτή την έννοια πρόκειται για μια αντί-εξουσιαστική γνωμοδότηση που μοιάζει να θέλει να γυρίσει την αναγνωστική μνήμη πίσω στις 438 σελίδες διήγησης δεδομένων, να λειτουργήσει ως έναυσμα για δεύτερη ίσως και τρίτη ανάγνωση ώστε να διεκδικήσει και η ίδια σε δεύτερο ίσως και τρίτο επίπεδο να εκτιμηθεί. Η πιεστική ανάγκη εσώτερης σχέσης με τη νομοτέλεια του συγγραφέα; Πιθανώς. Το βέβαιον είναι ότι ο Γ. Στόγιας δεν “θέλει” να υποβάλλει αλλά να ενεργοποιήσει την γνώμη του αναγνώστη του, δεν του ζητά εντέλει τίποτε άλλο από το να αρνηθεί τις εύκολες βεβαιότητες . Και το ακόμα βεβαιότερο είναι ότι τα καταφέρνει ...
Η άρνηση των εύκολων βεβαιοτήτων – με το μικροσκόπιο επιμελημένα εστιασμένο στην ελληνική νέα γενιά που φοιτεί το “τέλος της ευδαιμονίας” – είναι ο πλέον κρίσιμος λόγος που ορίζει ως επιβεβλημένη την ανάγνωση του διηγήματος του Γιώργου Στόγια (και) στην Κύπρο. Υπό την ζωτική προϋπόθεση (σύσταση παράλληλα προς υποψηφίους αναγνώστες), η διάχυτη κυπριακή παθογένεια που “θέλει” τους νέους ανθρώπους της μετά-λυκειακής ηλικίας κοινωνικά και υπαρξιακά αντιληπτούς ως “μωρά”, τουλάχιστον διαρκούσης της πρώτης ανάγνωσης να παραμεριστεί. Ικανή και αναγκαία συνθήκη η τελευταία ώστε να υπάρξει και δεύτερη (ουσιωδέστερη) ίσως και τρίτη...
* Το μουσικό CD που συνοδεύει το “Εαρινό Εξάμηνο” είναι μοναδικό. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για την μοναδικότητά του ή για το ροκ/αντί-εξουσιαστικό αισθητήριο του συγγραφέα που η επιλογή των κομματιών αποκαλύπτει αλλά θα αποφύγουμε τον (γοητευτικό) πειρασμό. Αρκούμαστε να επισημάνουμε ότι η ευκαιρία τελετουργικής γνωριμίας με τις μοναδικές επιλογές κομματιών του Γιώργου Στόγια και/ή του “Εαρινού Εξαμήνου” του προσφέρεται το βράδυ της 11ης Φεβρουαρίου (Library Cafebar, Θέμιδος 1, Λεμεσός) αμέσως μετά την συμβατική πρώτη ανάγνωση (παρουσίαση) του μυθιστορήματος στο αμφιθέατρο “Πεύκιος Γεωργιάδης” του ΤΕΠΑΚ. Ένα οκταήμερο πριν (Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου, ώρα 19:00, στον ισόγειο χώρο τη εφημερίδας ΠΟΛΙΤΗΣ), η ευκαιρία της συμβατικής πρώτης ανάγνωσης (παρουσίασης) του Εαρινού Εξαμήνου προσφέρεται και στο “ψαγμένο” αναγνωστικό κοινό της Λευκωσίας. Από πλευράς μας συστήνουμε το “Εαρινό Εξάμηνο” ανεπιφύλακτα ως “μοναδικό”, επιφυλασσόμενοι να διεκδικήσουμε στο Εγκώμιο Πολιτιστικό Κέντρο την παρουσίασή του σε ύστερο χρόνο: Όταν η δυναμική της αποδοχής του “κινείται” πλέον στα επίπεδα μεταξύ της δεύτερης και τρίτης ανάγνωσης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου