Γράφει ο ΠάνωςΚ | Trolling Stone,
25 Δεκεμβρίου 2013 »»
Καμιά φορά, τυχαίνει να διαβάζεις ένα βιβλίο που σε αρέσει πάρα πολύ και ας μην έχει ιδιαίτερη σημασία για τον συγγραφέα η πλοκή, αλλά περισσότερο ενδιαφέρεται (ο συγγραφέας αλλά εντέλει και ο αναγνώστης) για τις σκέψεις, τη στάση, τη νοοτροπία, τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων – κι εκεί που διαβάζεις τις σκέψεις του ήρωα (που ίσως να είναι οι σκέψεις του συγγραφέα, αλλά ίσως και όχι) καταλήγεις να σκέφτεσαι τα δικά σου: εντέλει όσα σε απασχολούν σε οδήγησαν στην αγορά αυτού του βιβλίου ή αυτό το βιβλίο και η μουσική που υπάρχει σε αυτό (και άλλα παρόμοιά τους) ευθύνονται για όσα σε απασχολούν;
Δεν κατάλαβες;
Κάτσε να τα πάρουμε από την αρχή.
Ένα άυπνο, δύσκολο, κάπως απογοητευτικό βράδυ, ο Σίμος Μπάνσης, ήρωας του μυθιστορήματος του Μπάμπη Αργυρίου Έχω όλους τους δίσκους τους, βάζει στο πικάπ τον πρωτο δίσκο των Blue Orchids με τίτλο Greatest Hit (μεγάλη επιτυχία, σπουδαίο επίτευγμα) και συνειρμικά παρασύρεται σε σκέψεις για τα δικά του προσωπικά επιτεύγματα («τίποτα, μηδέν, κανένα»).
«Αν αντί για ονοματεπώνυμο και χρονολογίες γράφαμε στην ταφόπλακα τα επιτεύγματα του θανόντος, τι θα είχα να γράψω εγώ;» συλλογίζεται. «Οι περισσότεροι θα έγραφαν αριθμό παιδιών και ακίνητη περιουσία, λίγοι θα είχαν καλλιτεχνικό ή επιστημονικό έργο να επιδείξουν».
Για τους ιδιοκτήτες του τίποτα, καταλήγει ο Μπάνσης, προτείνεται η αναγραφή στην ταφόπλακα των πραγμάτων που αγαπούσαν περισσότερο (αυτά με τα οποία παθιάζεται ο καθένας μας στη ζωή) ώστε να σχηματίσει ο παρατηρητής μια ιδέα για το ποιόν της της απελθούσης ψυχής.
Εκεί μπαίνουν τα επιτεύγματα των άλλων, ευτυχώς. Αυτά που μας προσφέρουν με τη μορφή της τέχνης, μουσικής, λογοτεχνίας, κινηματογράφου ή όποιας αλλης αγαπάτε. Αυτά που μας ομορφαίνουν τη ζωή. Και δεν ξέρω αν είναι μίζερο, ολιγαρκές και καθόλου μα καθόλου δημιουργικό να αρκείσαι στα επιτεύγματα των άλλων και να μην πασχίζεις για τα τα δικά σου, αλλά είμαι απ’ αυτούς που προτιμούν να ακούν ωραία μουσική (όπως αυτές που παρελαύνουν από το Έχω όλους τους δίσκους τους) από το να τυρρανάνε το μπάσο, κι απ’ αυτούς που προτιμούν να διαβάζουν ωραία βιβλία (όπως αυτό του Μπάμπη) από το να τυρρανάνε τις λέξεις. Είναι, νομίζω, πιο τίμιο, κι ας κάνει λόγο για «κακή εκπαίδευση – διάβασα πολλά βιβλία» ο τραγουδιστής των Blue Orchids στο τραγούδι που ακούει ο Μπάνσης.
Να σημειώσω επίσης – επειδή με ένα απλό γκούγκλισμα βρήκα ουκ ολίγα άρθρα περί του βιβλίου που ξεκινούν με παραλαγγές της φράσης «Γνωρίζω προσωπικά τον Μπάμπη από το 1990τόσο» – πως τον Μπάμπη τον Αργυρίου δεν τον ξέρω προσωπικά, ξέρω βέβαια ποιος είναι, έχω διαβάσει κανά δυο Γδούπους και για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα της εφηβείας μου αγόραζα ένα δίσκο μηνιαίως (τόσο επέτρεπε το βαλάντιό μου τότε) από το θρυλικό Rolling Under.
Κι αν χρειάζεσαι και το δελτίο Τύπου για να πειστείς, ορίστε: Ο Σίμος Μπάνσης δεν είναι ένας συνηθισμένος μουσικόφιλος και οι γνώσεις του δεν εξαντλούνται σε δισκογραφικά θέματα. Γνωρίζει φερ' ειπείν τι ειπώθηκε στη συνάντηση του Robert Wyatt με τον Vic Chesnutt και πώς χλεύασε η πανκ εμπροσθοφυλακή τον Neil Young, όταν τους έβαλε ν' ακούσουν το "Like A Hurricane" που μόλις είχε γράψει. Ο ίδιος βοήθησε την Patti Smith σ'ένα σημαντικό στίχο της και είναι ικανός να φτιάξει το προφίλ του Morrissey, του Mark E. και του Robert Smith, διαβάζοντας απλώς τους στίχους τους.
Στο παρελθόν είχε την ευχέρεια να απορρίπτει δουλειές που δεν ήταν του γούστου του, όμως τα πράγματα έχουν δυσκολέψει και αναγκάζεται να εργαστεί σαν νυχτερινός συνομιλητής. Η τύχη θα φέρει στο δρόμο του μουσικούς, άξεστους πότες, διευθυντές και ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών, σκηνοθέτες, αλλά και την Μαρίνα Λινάρδου η οποία εργάζεται σαν dj σε μπαρ της πόλης, αγαπάει τους δίσκους και θαυμάζει τους ανθρώπους που διαθέτουν ευφυΐα, χιούμορ και φαντασία. Ο Σίμος βιάστηκε να της αποκαλύψει ότι θα φτιάξει ένα πανκ remake της ταινίας Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα.
Όμως η ζωή δεν γεμίζει μόνο με μουσική, σινεμά, εκδρομές και ξενύχτια με φίλους. Έχει χώρο για συμπεριφορές που προκαλούν οργή, διλήμματα, απώλειες, δυσάρεστες καταστάσεις και απρόοπτα που προξενούν μεγάλο πόνο. Και τότε, η μόνη διέξοδος είναι προς τα πάνω.
Μυθιστόρημα
σελ. 340, σχήμα 15Χ21
Mic Books / Απόπειρα, 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου