Συνέντευξη του Ρωμανού Πιστοφίδη-Σκλαβενίτη

Στον Akamas | Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013 »»

Πριν λίγες ημέρες ολοκλήρωσα το νέο βιβλίο του Ρωμανού Πιστοφίδη-Σκλαβενίτη με τίτλο Τ., το οποίο κυκλογορεί από τις εκδόσεις Απόπειρα. Ο συγγραφέας απαντά σε κάποιες ερωτήσεις μου.

1. Το 2020 γίνεται η καταστροφή της Θεσσαλονίκης και ακολουθεί η ανοικοδόμησή της. Τι ακριβώς συμβολίζει τόσο η καταστροφή όσο και η ανοικοδόμηση;

Δεν πρόκειται για συμβολικές επιλογές. Πόλεις μπορεί να καταρρεύσουν ― πόλεις μπορεί να ξαναχτιστούν. Αυτή τη στιγμή, ένα σπίτι στη μητροπολιτική περιοχή του Ντητρόιτ κοστίζει λιγότερο από πενήντα δολάρια.
Η Θεσσαλονίκη έπρεπε να καταστραφεί, γιατί θέλησα να καταστραφεί.

2. Μετά την ανοικοδόμηση γίνονται σημαντικές αλλαγές στη πόλη. Πως ονειρεύεσαι και πως φαντάζεσαι μια μητρόπολη του 2055;

Περίπου όπως περιγράφεται και στο βιβλίο. Με παρόμοιους ουρανοξύστες, αυτοκίνηση, κακογειτονιές και προάστια· με παρόμοιες προσωπικότητες: της τέχνης, της μόδας, της μηχανικής, της δημοσιογραφίας, του υποκόσμου.

3. Έχουμε την ευκαιρία να δούμε την ερωτική ιστορία του Σεντάρη και της Άγκυ. Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για τους χαρακτήρες των δυο κεντρικών ηρώων;

Ο Σεντάρης είναι συγγραφέας, υπεύθυνος μόνο για τον εαυτό του και δυσαρεστημένος με την ανθρώπινη αδυναμία και την αβέλτερη σταδιοδρομία του. Συνάπτει συγκρουσιακή σχέση με την Άγκνες, το σούπερ μόντελ με το στραβό κεφάλι, τους κακούς γονείς, τα χρήματα και το θάρρος να κάνει πράγματα ολόδικά της.

4. Στο βιβλίο παρατηρούμε ότι αναφέρεσαιπολύ στο modeling. Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για αυτό;

Άρχισε να με απασχολεί παράλληλα με τη φωτογραφία. Στις αυθόρμητες φωτογραφίες υπήρχαν πράγματα που προεξείχαν. Για παράδειγμα, θύμωνα όταν ο περαστικός που τραβούσα δεν ευθυγράμμιζε τον κορμό του με τη σκιά της πολυκατοικίας• όταν δεν είχε αντίληψη της φιγούρας του μέσα στο περιβάλλον, το φυσικό κάδρο· όταν δεν έδινε δεκάρα για τα δικά μας μάτια. Τότε, ανακάλυψα φιγούρες όπως η Karlie Kloss ή η Erin O’ Connor ― φιγούρες με επίγνωση του κάδρου.
Όταν τα μοντέλα είναι καλά (πράγμα σπάνιο), είναι πολύ καλά.

5. Και βέβαια αναφέρεσαι και στο χώρο των συγγραφέων, καθώς ο ένας κεντρικός σου ήρωας είναι συγγραφέας. Πως βλέπεις τον λογοτεχνικό χώρο σήμερα και το μακρινό 2055;

Αυτή την περίοδο με απασχολεί η σχετική επικοινωνιακή πολιτική. Παρατηρώ την άγαρμπη προσπάθεια των Αμερικανών επικοινωνιολόγων να στιλβώσουν τους συγγραφείς όπως τα ινδάλματα της ποπ. Η Όπρα Γουίνφρι διαβάζει Τζόναθαν Φράνζεν και η Vogue φωτογραφίζει τον Τζέφρυ Γιουτζένιντις και τον Τζούνο Ντίαζ με ρούχα εποχής δίπλα στο σούπερ μόντελ Νατάλια Βοντιάνοβα. Ίσως λοιπόν, το 2055, στα εξώφυλλα της Vogue να φιλοξενούνται και συγγραφείς.