1. AIME' DEGARE' - Ειρήνη Βακαλοπούλου (εκδ. Ο κήπος με τις λέξεις)
Πέρασε σχεδόν ένας μήνας παρέα με τον Εμέ. Βρίσκεται μέσα στη σκισμένη μαξιλαροθήκη. Απομάκρυνε όλα τα σκοτεινά παραμύθια και πήρε, πρίγκιπας, τη θέση που του πρέπει.
Περπατώ στον δρόμο της Μαύρης Τουλίπας προσπερνώντας το Μικρό Βύσσινο. Κοιτάζω λοξά τον περίεργο ήρωα μιας ιστορίας γραμμένης με την πιο μαγική πένα και περιμένω την Άνοιξη ν' αγκαλιάσει το δικό μου Καλοκαίρι. Να μου αποκαλύψει το «τερατώδες μυστικό» που κατατρώει τις ψυχές και τις ανάσες μας.
Ο Εμέ υπάρχει. Είμαι εγώ. Κι εσύ.
2. Αρρωστημένες ιστορίες για υγιείς αναγνώστες - Γιώργος Χασιώτης (εκδ. Κ. Μ. Ζαχαράκη)
Είναι στιγμές που ό,τι αγγίζει τον μαγικό ρεαλισμό με θέλγει με τέτοιον τρόπο που μου είναι αδύνατο να αντισταθώ. Στις τέσσερις ιστορίες του βιβλίου απαντώνται ναυτικοί ηρωινομανείς και φοιτήτριες μπλεγμένες σε κυκλώματα του Σατανά ως ψυχοπαθείς εγκληματίες και νεαροί ηδονοβλεψίες. Ο ίδιος ο συγγραφέας αποκαλεί τις ιστορίες του, ''ιστορίες υψηλής τοξικότητας'', και δεν υπερβάλει. Γράμματα και λέξεις πάνω στο λευκό χαρτί που άλλοτε σε υπνωτίζουν με μια επικίνδυνη μυστικιστική δύναμη κι άλλοτε σου κόβουν την ανάσα.
Βρίσκομαι ακόμη στην ανοιχτή θάλασσα, μόνος, εξαρτημένος μα κι ελεύθερος.
3. Για μια χούφτα βινύλια - Χίλντα Παπαδημητρίου (εκδ. Μεταίχμιο)
Δύο αρετές ταυτόχρονα. Με το πρώτο άγγιγμα των σελίδων του. Βινύλια και αστυνομικό story. Ανήκω στην τελευταία γενιά που απόλαυσε το βινύλιο. Ως μέσο αναπαραγωγής της μουσικής αλλά και ως φετίχ. Ανήκω, επίσης, σ' εκείνους τους χιλιάδες εκατομμύρια λάτρεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων. Υποστηρίζω με σθένος ότι έχουν ξεφύγει από την οποιαδήποτε πλατφόρμα λαϊκού λογοτεχνικού είδους. Το αστυνομικό μυθιστόρημα δεν είναι pulp, εκφράζει κοινωνικό προβληματισμό.
Στο ''Για μια χούφτα βινύλια'' ο Χάρης Νικολόπουλος πλησιάζει τα σαράντα, όπως κι εγώ. Ζει ακόμα με τη μαμά του. Εγώ όχι. Απασχολείται σε δουλειές ρουτίνας στη ΓΑΔΑ. Εγώ είμαι άνεργος. Του αναθέτουν, για πρώτη φορά, τη διαλεύκανση μιας ανθρωποκτονίας. Εγώ ανέθεσα στον εαυτό μου τη γεφύρωση των αχανών κενών της ζωής μου.
Παρέα με τον Χάρη περπάτησα στους δρόμους μιας πόλης που δεν έζησα ποτέ. Βίωσα τη μελαγχολία της και λάτρεψα τους ήρωες της πιάνοντας στον αέρα τα νήματα μιας συνέχειας που περιμένω με αγωνία.
4. Ο μισός βέσπα. - Κατερίνα Έσσλιν (εκδ. Απόπειρα)
Ίσως γιατί η τελεία ήταν πάντα για μένα σημείο εκκίνησης και όχι τερματισμού. Ίσως γιατί ο σουρεαλισμός που βιώνω στα μέρη όπου ζω δεν είναι ποτέ αρκετός. Ίσως γιατί φοβάμαι το φως περισσότερο απ' το σκοτάδι αλλά πάντα ρίχνω κλεφτές ματιές προς τα 'κει. Ίσως γιατί το μυθιστόρημα ''Κλείσιμο ματιού.'', της σελίδας 57, είναι ό,τι πιο έξυπνο έχω ''διαβάσει'' τα τελευταία χρόνια.
5. Ιστορίες 33 1/3 στροφών - Νίκος Τράντας (εκδ. Αλλότροπο)
Κάθε ιστορία χορεύει στο πεντάγραμμο ενός τραγουδιού. Χόρεψα με όλες. Χωρίς να κάνω ούτε μία εξαίρεση. Και κάπνισα πολύ. Και θυμήθηκα (που δεν είναι απαραίτητα πάντα τόσο κακό, ε;) Και κολύμπησα πλάι σε ποτάμια που άλλοτε αποτέλεσαν σταγόνες έμπνευσης για τεράστιους μουσικούς και άλλοτε έγιναν καθρέφτες τραγωδιών για τεράστιους πύργους.
Διηγήματα αγκαλιά με νότες σ' ένα κοκτέιλ με τη γεύση που δεν μπορώ να αποφύγω, με το ροκ που λατρεύω και το χρώμα που ορίζει τη ζωή μου.
Ο Νίκος Μπελάνε γεννήθηκε στις Σέρρες το 1974. Η συλλογή διηγημάτων Το χαμόγελο της πολαρόιντ είναι το πρώτο του βιβλίο. Διατηρεί το blog Ιστορίες για νεράιδες και λοιπά οινοπνεύματα. E-mail: belane74@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου