 |
Οι εκδόσεις Οδυσσέας κυκλοφόρησαν το πρώτο βιβλίο τον Ιούλιο 1973. Ήταν ο Ιστορικός υλισμός του Αντόνιο Γκράμσι, σε μετάφραση του ίδιου: τα 3.000 αντίτυπα εξαντλήθηκαν μέσα σε δύο μήνες. Οι εκδόσεις αποκλειστικά πολιτικών βιβλίων συνεχίστηκαν μέχρι το 1979 και εμπνέονταν κυρίως από τον ιταλικό μαρξισμό. Μετά, παράλληλα με τα πολιτικά βιβλία, οι εκδόσεις εμπλουτίστηκαν και με λογοτεχνία. Πρώτο βιβλίο ήταν Το ρομάντσο της πεντάρας του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Ακολούθησαν περισσότεροι από τριακόσιοι τίτλοι, ενδεικτικά, έργα των Μπουκόφσκι, Κούντερα, Παζολίνι, Μπόλντουιν, Μίσιμα, Ντος Πάσος, Μούζιλ, Ταμπούκι, Καλβίνο, Μοράβια, Φώκνερ κ.ά.
Η πολιτική κηδεία του Τίτου Μυλωνόπουλου θα γίνει τη Δευτέρα, στο Νεκροταφείο Ζωγράφου στις 4 μ.μ. Αντί στεφάνων η οικογένεια παρακαλεί να γίνεται κατάθεση στο λογαριασμό Δίκτυο Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού, Alpha Bank 353-002101079650.
Σε ανακοίνωσή του το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΝ αναφέρει: «Ο Τίτος Μυλωνόπουλος, ο ιδρυτής των εκδόσεων Οδυσσέας, ο άνθρωπος που από μια σειρά αιρετών θεσμικών θέσεων έδωσε τη μάχη ενάντια στην οικονομική κρίση στον χώρο του βιβλίου, που πάλεψε να προστατεύσει τους ιστορικούς εκδοτικούς οίκους, που πίστεψε στη “μικρή” — για κάποιους — αλλά πολύτιμη ιστορία του θεσμού των σχολικών βιβλιοθηκών, ο ενεργός πολίτης έως την τελευταία στιγμή, ο σύντροφός μας από τα μαύρα χρόνια της χούντας, αλλά και από τα πολύχρωμα χρόνια της μάχης με την Ανοιχτή Πόλη για μια άλλη Αθήνα έφυγε από τη ζωή.
Στον Τίτο Μυλωνόπουλο δεν χρωστάμε μονάχα για τους συνδικαλιστικούς αγώνες, χρωστάμε κυρίως γιατί πριν από 37 χρόνια με το πρώτο βιβλίο του Αντόνιο Γκράμσι Ο Ιστορικός Υλισμός έως πρόσφατα με την Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Μάριο Βίτι που επέλεξε να φέρει στον τόπο μας πρόσφερε όλα εκείνα τα εργαλεία του ευρωκομμουνισμού για να ανιχνεύσουμε, να οραματιστούμε και να παλέψουμε για εκείνα που σήμερα παρά ποτέ είναι δυστυχώς τόσο τραγικά επίκαιρα. Του υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε οπλισμένοι με το παράδειγμα δράσης του και με το οπλοστάσιο ιδεών που ακάματα μοιράστηκε μαζί μας».
_____________________________
Για τον Τίτο Μυλωνόπουλο
Γράφει ο Γιώργος Δαρδανός | Η Αυγή
1 Αυγούστου 2010
Η πρώτη μου γνωριμία με τον Τίτο ήταν την εποχή της δικτατορίας, μέσω του Τύπου. Τότε είχα εκδώσει το βιβλίο των P. Baran - P. Sweezy: Μονοπωλιακός Καπιταλισμός και υπήρχε μία μαρξιστική αντιπαράθεση για έννοιες όπως η «υπεραξία» του Μαρξ και το «πλεόνασμα» του Sweezy. Ο Τίτος, από την Ιταλία, εξέθεσε με απόλυτη σαφήνεια, καθαρότητα και πάθος τις απόψεις του μέσω του έγκριτου Οικονομικού Ταχυδρόμου. Απάντηση στο άρθρο του έδωσε ο ίδιος ο Sweezy, στην επανέκδοση του βιβλίου του.
Από τότε με κάθε ευκαιρία έσπευδα να διαβάζω τα κείμενά του που ήταν πάντα ενδιαφέροντα. Είχε άποψη.
Πέρασαν πάνω από εικοσιπέντε χρόνια και ξαναβρεθήκαμε στα κοινά του βιβλίου. Από τον Δεκέμβρη του 2002 ευτύχησα να συνεργάζομαι στενά μαζί του, αφού εκλέχτηκε Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εκδοτών Βιβλίου. Ο Τίτος ήταν ποιοτικός εκδότης: Οι εκδόσεις του αποτελούν πολιτιστική πρόταση - αντέχουν στο χρόνο.
Τότε είχα την τιμή αλλά και τη χαρά να γίνουμε φίλοι. Κάθε πρωί ένιωθα την ανάγκη να επικοινωνήσω τηλεφωνικά μαζί του. Η άποψή του, για κάθε θέμα που προέκυπτε, ήταν σημαντική για μένα. Και είχε πάντα την απάντηση. Ο Τίτος ήταν ιδιαίτερα λακωνικός. Μέσα σε τρεις μεστές και γεμάτες ουσία κουβέντες, έλεγε όλα όσα έπρεπε να λεχθούν. Και τις περισσότερες φορές συμμεριζόμουν τις απόψεις του. Ο Τίτος ήταν, επίσης, ιδιαίτερα κρυψίνους. Δεν μοιραζόταν ποτέ προσωπικά του θέματα. Για παράδειγμα, έκανε εγχείρηση καρδιάς και δεν το είπε σε κανέναν. Ήταν όμως πάντα χαμογελαστός και ευπροσήγορος. Σε κάθε του εκδήλωση έδειχνε πραγματική ευγένεια και μεγαλείο ψυχής.
Ο Τίτος τα έτσουζε λίγο παραπάνω... Σ’ ένα ταξίδι μας στη Νέα Ζηλανδία κι όταν μετά από 12 ώρες συνεχούς κατανάλωσης αλκοόλ — τζιν, ουίσκι και αρκετές μπύρες — αγανάκτησα και του είπα σε κάπως έντονο ύφος: «Φτάνει πια, πάμε αμέσως να κοιμηθείς», ο Τίτος σηκώθηκε με άρπαξε από το γιακά, με ταρακούνησε και απάντησε: «Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μου επιβάλεις οτιδήποτε. Το πώς θα πεθάνω είναι δικό μου θέμα. Μην κοιτάς εσύ... Εσύ έχεις τα πάντα, έχεις παιδιά... Άσε με εμένα, έχω τα δικά μου». Δεν ήθελε προστασία από κανέναν.
Ο Τίτος ήταν λιτός στη ζωή του από φιλοσοφία. Χρησιμοποιούσε ένα απλό μηχανάκι για τις κοντινές του μετακινήσεις. Αλλά και στο τελευταίο, μεγάλο του ταξίδι, έτσι λιτά έφυγε -χωρίς παπάδες, ψαλτάδες, στεφάνια· από επιλογή. Κι έφυγε απογοητευμένος για όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια, στην Αριστερά, στον τόπο μας και τον βασάνιζαν.
Καλή αντάμωση φίλε Τίτο...
____________
Ο Γιώργος Δαρδανός είναι εκδότης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου