Γράφει ο Βασίλης Κ. Καλαμαράς | Ελευθεροτυπία, 1 Ιουνίου 2010 »»
Ο Γουίλ Άισνερ (1917–2005) θεωρείται ο πατέρας του γκράφικ νόβελ. Και δεν ήταν νέος. Το επινόησε σε ηλικία εξήντα ενός έτους. Με το έργο του Συμβόλαιο με τον Θεό και άλλες ιστορίες του 1978, που κυκλοφορεί πλέον και στα ελληνικά («Απόπειρα»), ανοίγει ο δρόμος για ένα νέο λογοτεχνικό είδος, στο οποίο συνδυάζεται η λογοτεχνία με το κόμικς. «Συνταρακτικά μεγαλειώδες» το έχει χαρακτηρίσει ο Κερτ Βόνεγκατ. Αλλά και ο Τζον Απντάικ δεν είχε τσιγκουνευτεί τον έπαινο: «Ο Άισνερ δεν ήταν μόνο μπροστά από την εποχή του, και η εποχή μας δεν τον έχει προφτάσει».
«Το βιβλίο αυτό περιέχει ιστορίες από την ατελείωτη ροή χαρακτηριστικών γεγονότων της ζωής στην πόλη. Κάποιες είναι αληθινές. Κάποιες θα μπορούσαν να είναι αλήθεια», γράφει στον πρόλογό του της έκδοσης του 2004, έναν χρόνο πριν πεθάνει. Ο δημιουργός, γέννημα-θρέμμα της Νέας Υόρκης, επέλεξε να εντοπίσει τις ιστορίες του σε μια λαϊκή πολυκατοικία στον αριθμό 55 της λεωφόρου Ντρόπσι, στο Μπρονξ.
«Κουβαλάω μαζί μου ένα φορτίο με αναμνήσεις, κάποιες οδυνηρές και κάποιες ευχάριστες, που έχουν παραμείνει κλειδωμένες στο μυαλό μου. Διακατέχομαι από την ανάγκη του γερο-ναυτικού να μοιραστώ τις σωρευμένες μου εμπειρίες και παρατηρήσεις. Αποκαλέστε με, αν θέλετε, "εικονογραφικό μάρτυρα", που καταθέτει για τη ζωή, τον θάνατο, το χτυποκάρδι και την ατελείωτη πάλη για κυριαρχία... ή τουλάχιστον για επιβίωση».
Οι ήρωες του Αϊσνερ είναι οικονομικοί μετανάστες, οι οποίοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Ζουν με την ψευδαίσθηση ότι κάποια ημέρα θα γίνουν πλούσιοι... Η πρώτη ιστορία, η οποία τιτλοφορεί και το βιβλίο, εξετάζει τη σχέση ενός Εβραίου άντρα, που έχει ξεφύγει από τα πογκρόμ της βασιλικής Ρωσίας, με τον Θεό. Βασίζεται σε μια προσωπική ιστορία του ίδιου του δημιουργού της, στον θάνατο από λευχαιμία της 16χρονης μονάκριβης κόρης του.
Ο «Πλανόδιος τραγουδιστής» του είναι ένα κοινωνικό μόρφωμα της αμερικανικής οικονομικής κρίσης. Ο αλκοολικός ήρωας τριγυρνάει στους νεοϋορκέζικους δρόμους και δίνει αυτοσχέδια κοντσέρτα.
Στον «Επιστάτη» πρωταγωνιστεί ένας γερμανικής καταγωγής αυταρχικός επιστάτης μιας πολυκατοικίας, τον οποίο σκοτώνει ένα κοριτσάκι, αφού τον δελεάσει, δείχνοντάς του το απόκρυφο σημείο του σώματός της.
Στην τέταρτη και τελευταία ιστορία «Cookalein», μια σύνθετη λέξη από αγγλικά και γίντις, που σημαίνει «Μαγειρεύω μόνος», περιγράφει τις καλοκαιρινές διακοπές σ' ένα θέρετρο, όπου οι υποσχέσεις για καλύτερους όρους επιβίωσης περνάνε από τον σωματικό έρωτα.
«Η αποδοχή δεν ήταν πάντα εύκολη, αλλά στη ζωή μου την έχω δει να έρχεται», πίστευε ο Γουίλ Αϊσνερ, ο οποίος τελικώς αποζημιώθηκε: «Πριν από είκοσι πέντε χρόνια δεν μπορούσα να βρω κάποιον εκδότη για το Συμβόλαιο με τον Θεό και τώρα τα γκράφικ νόβελ αποτελούν το γρηγορότερα αναπτυσσόμενο είδος της βιομηχανίας του βιβλίου».
Βασίλης Κ. Καλαμαράς
 |
Ο Γουίλ Άισνερ (1917–2005) θεωρείται ο πατέρας του γκράφικ νόβελ. Και δεν ήταν νέος. Το επινόησε σε ηλικία εξήντα ενός έτους. Με το έργο του Συμβόλαιο με τον Θεό και άλλες ιστορίες του 1978, που κυκλοφορεί πλέον και στα ελληνικά («Απόπειρα»), ανοίγει ο δρόμος για ένα νέο λογοτεχνικό είδος, στο οποίο συνδυάζεται η λογοτεχνία με το κόμικς. «Συνταρακτικά μεγαλειώδες» το έχει χαρακτηρίσει ο Κερτ Βόνεγκατ. Αλλά και ο Τζον Απντάικ δεν είχε τσιγκουνευτεί τον έπαινο: «Ο Άισνερ δεν ήταν μόνο μπροστά από την εποχή του, και η εποχή μας δεν τον έχει προφτάσει».
«Το βιβλίο αυτό περιέχει ιστορίες από την ατελείωτη ροή χαρακτηριστικών γεγονότων της ζωής στην πόλη. Κάποιες είναι αληθινές. Κάποιες θα μπορούσαν να είναι αλήθεια», γράφει στον πρόλογό του της έκδοσης του 2004, έναν χρόνο πριν πεθάνει. Ο δημιουργός, γέννημα-θρέμμα της Νέας Υόρκης, επέλεξε να εντοπίσει τις ιστορίες του σε μια λαϊκή πολυκατοικία στον αριθμό 55 της λεωφόρου Ντρόπσι, στο Μπρονξ.
«Κουβαλάω μαζί μου ένα φορτίο με αναμνήσεις, κάποιες οδυνηρές και κάποιες ευχάριστες, που έχουν παραμείνει κλειδωμένες στο μυαλό μου. Διακατέχομαι από την ανάγκη του γερο-ναυτικού να μοιραστώ τις σωρευμένες μου εμπειρίες και παρατηρήσεις. Αποκαλέστε με, αν θέλετε, "εικονογραφικό μάρτυρα", που καταθέτει για τη ζωή, τον θάνατο, το χτυποκάρδι και την ατελείωτη πάλη για κυριαρχία... ή τουλάχιστον για επιβίωση».
Οι ήρωες του Αϊσνερ είναι οικονομικοί μετανάστες, οι οποίοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Ζουν με την ψευδαίσθηση ότι κάποια ημέρα θα γίνουν πλούσιοι... Η πρώτη ιστορία, η οποία τιτλοφορεί και το βιβλίο, εξετάζει τη σχέση ενός Εβραίου άντρα, που έχει ξεφύγει από τα πογκρόμ της βασιλικής Ρωσίας, με τον Θεό. Βασίζεται σε μια προσωπική ιστορία του ίδιου του δημιουργού της, στον θάνατο από λευχαιμία της 16χρονης μονάκριβης κόρης του.
Ο «Πλανόδιος τραγουδιστής» του είναι ένα κοινωνικό μόρφωμα της αμερικανικής οικονομικής κρίσης. Ο αλκοολικός ήρωας τριγυρνάει στους νεοϋορκέζικους δρόμους και δίνει αυτοσχέδια κοντσέρτα.
Στον «Επιστάτη» πρωταγωνιστεί ένας γερμανικής καταγωγής αυταρχικός επιστάτης μιας πολυκατοικίας, τον οποίο σκοτώνει ένα κοριτσάκι, αφού τον δελεάσει, δείχνοντάς του το απόκρυφο σημείο του σώματός της.
Στην τέταρτη και τελευταία ιστορία «Cookalein», μια σύνθετη λέξη από αγγλικά και γίντις, που σημαίνει «Μαγειρεύω μόνος», περιγράφει τις καλοκαιρινές διακοπές σ' ένα θέρετρο, όπου οι υποσχέσεις για καλύτερους όρους επιβίωσης περνάνε από τον σωματικό έρωτα.
«Η αποδοχή δεν ήταν πάντα εύκολη, αλλά στη ζωή μου την έχω δει να έρχεται», πίστευε ο Γουίλ Αϊσνερ, ο οποίος τελικώς αποζημιώθηκε: «Πριν από είκοσι πέντε χρόνια δεν μπορούσα να βρω κάποιον εκδότη για το Συμβόλαιο με τον Θεό και τώρα τα γκράφικ νόβελ αποτελούν το γρηγορότερα αναπτυσσόμενο είδος της βιομηχανίας του βιβλίου».
Βασίλης Κ. Καλαμαράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου