Μιχαήλ Μήτρας • Αόριστες λεπτομέρειες

πεζογραφήματα
σσ. 127, σχήμα 13,5 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N: 960-7034-22-8
Απόπειρα, Αθήνα Απρίλιος 1990

Η συλλογή αποτελείται από 3 ενότητες:
Φανταστική νουβέλα, Πρώτη έκδοση, ιδιωτική, 1972,
Δεύτερη έκδοση Τραμ, Εγνατία 1980
(Αποσπάσματα είχαν δημοσιευθεί στο περιοδικό Ausblicke, 1971.)
Αστική τοπιογραφία, Πρώτη έκδοση, Αιγόκερως, 1980
(Αποσπάσματα είχαν δημοσιευθεί στα περιοδικά Αντί, Συν και Πλην, και στον τόμο Ελληνικό διήγημα ’81, Αιγόκερως, από 1980 ως το 1982.)
Αόριστες λεπτομέρειες
(Μερικά από τα κείμενα αυτής της ενότητας δημοσιεύτηκαν, σε πρώτη μορφή, στα περιοδικά Χρονικό ’73, Γραφή, Πολιορκία, Η Λέξη, Σκαπτή Ύλη, Γράμματα και Τέχνες, Σχήμα Λόγου, Το Δέντρο, Χάρτης, Ζάλη, από το 1973 έως το 1989.)

Το ερώτημα που εδώ και χρόνια μοιάζει ν’ απασχολεί τον Μιχαήλ Μήτρα είναι, σχηματοποιημένο, το εξής:
«Μπορούν οι συμβατικές μορφές λογοτεχνίας να εκφράσουν αποτελεσματικά τη σύγχρονη πραγματικότητα; Με άλλα λόγια: μπορεί ένας συγγραφέας του 1990 να εκφράζεται με τον τρόπο που εκφραζόταν ένας συγγραφέας του 1930 ή και του 1960 ακόμη;»
Κρίνοντας από το έργο του, ξέρουμε ότι ο Μιχαήλ Μήτρας απαντά αρνητικά στο ερώτημα αυτό, υιοθετώντας μια εικονοκλαστική γραφή που αμφισβητεί τις καθιερωμένες τεχνικές της παραδοσιακής αφήγησης.
Βέβαια αν σκεφτεί κανείς πως μια τέτοια «αδιάλλακτη» στάση εξακολουθεί να υποστηρίζεται σήμερα — σε μια εποχή όπου οι μεταμοντερνιστές θριαμβολογούν για το «θάνατο του μοντερνισμού» — η λογοτεχνική άποψη του Μιχαήλ Μήτρα εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως πρόκληση άνευ αντικειμένου!

Είναι όμως έτσι; Είμαστε βέβαιοι πως σήμερα η λογοτεχνία (η τέχνη γενικότερα) δεν χρειάζεται την έρευνα και τον πειραματισμό; Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι παραπάνω ιδιότητες έπαψαν πλέον να είναι συνυφασμένες με τη δημιουργική περιπέτεια;

Αν μη τι άλλο λοιπόν, η λογοτεχνία του Μιχαήλ Μήτρα έρχεται να τροφοδοτήσει — πιστεύουμε με ερεθιστικό τρόπο — το διάλογο γύρω απ’ το πολυσυζητημένο ζήτημα της παράδοσης και της ανανέωσης στην τέχνη, που ασφαλώς συνεχίζει ν’ απασχολεί και σήμερα καλλιτέχνες και κοινό.
___________________

Ο Μιχαήλ Μήτρας γεννήθηκε το 1944 στο Βόλο. Παρακολούθησε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ραδιοσκηνοθεσία στο City Literary Institute του Λονδίνου, όπου έζησε 4 χρόνια, εργαζόμενος στην ελληνική εκπομπή του BBC. Έχει ταξιδέψει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ. Εμφανίστηκε με κείμενά του σε λογοτεχνικά περιοδικά της δεκαετίας του 60, και το πρώτο βιβλίο του (Φανταστική νουβέλα) κυκλοφόρησε το 1972. Συνεργάστηκε στη σύνταξη των πολιτιστικών περιοδικών εκδόσεων Χρονικό (εκδ. Ώρα) και Σήμα στη δεκαετία του 70, καθώς και με το περιοδικό Ρεύματα, στη δεκαετία του 90. Εργάστηκε ως παραγωγός εκπομπών λόγου στην Ελληνική Ραδιοφωνία (Πρώτο και Τρίτο Πρόγραμμα), 1983–2003. Διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων, 2001–2003. Ύστερα από πρότασή του το 1998, η Εταιρεία Συγγραφέων καθιέρωσε για πρώτη φορά στη χώρα μας Ημέρα Ποίησης. Έχει γράψει βιβλία ποίησης και πεζογραφίας που κινούνται στο χώρο της νεοτερικής λογοτεχνίας και έχει δείξει«οπτικά ποιήματα» και έργα «Mail Art» σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις εδώ και στο εξωτερικό.

Βιβλία του
Ποίηση: Το άλλοθι της περι-γραφής, Ιδιωτική έκδοση, 1976, Ασταθές πεδίο, Αιγόκερως, 1984, Η τελευταία εικόνα του κόσμου, Αιγόκερως, 1987, Η παράδοξη οικειότητα του αγνώστου, Δελφίνι 1997, Διακριτικές μεταβολές, Απόπειρα, 2004.
Πεζογραφία: Φανταστική νουβέλα, Ιδιωτική έκδοση, 1972, Αστική τοπιογραφία, Αιγόκερως, 1982, Αόριστες λεπτομέρειες, Απόπειρα, 1990.