Μάγδα Νικολαΐδου • Η τελευταία λυγερή άνοιξη

Νουβέλα
σσ. 81, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
ISBN 960-7034-31-7,
ISBN-13 978-960-7034-31-1
Απόπειρα, Αθήνα 1990

Μιχαήλ Μήτρας • Αόριστες λεπτομέρειες

πεζογραφήματα
σσ. 127, σχήμα 13,5 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N: 960-7034-22-8
Απόπειρα, Αθήνα Απρίλιος 1990

Η συλλογή αποτελείται από 3 ενότητες:
Φανταστική νουβέλα, Πρώτη έκδοση, ιδιωτική, 1972,
Δεύτερη έκδοση Τραμ, Εγνατία 1980
(Αποσπάσματα είχαν δημοσιευθεί στο περιοδικό Ausblicke, 1971.)
Αστική τοπιογραφία, Πρώτη έκδοση, Αιγόκερως, 1980
(Αποσπάσματα είχαν δημοσιευθεί στα περιοδικά Αντί, Συν και Πλην, και στον τόμο Ελληνικό διήγημα ’81, Αιγόκερως, από 1980 ως το 1982.)
Αόριστες λεπτομέρειες
(Μερικά από τα κείμενα αυτής της ενότητας δημοσιεύτηκαν, σε πρώτη μορφή, στα περιοδικά Χρονικό ’73, Γραφή, Πολιορκία, Η Λέξη, Σκαπτή Ύλη, Γράμματα και Τέχνες, Σχήμα Λόγου, Το Δέντρο, Χάρτης, Ζάλη, από το 1973 έως το 1989.)

Το ερώτημα που εδώ και χρόνια μοιάζει ν’ απασχολεί τον Μιχαήλ Μήτρα είναι, σχηματοποιημένο, το εξής:
«Μπορούν οι συμβατικές μορφές λογοτεχνίας να εκφράσουν αποτελεσματικά τη σύγχρονη πραγματικότητα; Με άλλα λόγια: μπορεί ένας συγγραφέας του 1990 να εκφράζεται με τον τρόπο που εκφραζόταν ένας συγγραφέας του 1930 ή και του 1960 ακόμη;»
Κρίνοντας από το έργο του, ξέρουμε ότι ο Μιχαήλ Μήτρας απαντά αρνητικά στο ερώτημα αυτό, υιοθετώντας μια εικονοκλαστική γραφή που αμφισβητεί τις καθιερωμένες τεχνικές της παραδοσιακής αφήγησης.
Βέβαια αν σκεφτεί κανείς πως μια τέτοια «αδιάλλακτη» στάση εξακολουθεί να υποστηρίζεται σήμερα — σε μια εποχή όπου οι μεταμοντερνιστές θριαμβολογούν για το «θάνατο του μοντερνισμού» — η λογοτεχνική άποψη του Μιχαήλ Μήτρα εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως πρόκληση άνευ αντικειμένου!

Ουίλιαμ Μπάροουζ • Ο Τόπος των Νεκρών Δρόμων

Μυθιστόρημα  
Μετάφραση από την αγγλική (αμερικανική): Έφη Καλλιφατίδη 

σσ. 343, σχήμα 20,5 × 13 εκ., έκδοση χαρτόδετη  
I S B N 978-960-7034-21-2
Απόπειρα, Αθήνα 1990
William S Burroughs • The Place of Dead Roads (1983)

Ποιοι είναι και γιατί μονομάχησαν ο Ουίλιαμ Σ. Χωλ και ο Μάικ Τσέιζ στο νεκροταφείο της πόλης Μπώλντερ του Κολοράντο το 1899, είναι τα ερωτήματα που ζητούν απάντηση, καθώς το μυθιστόρημα εξελίσσεται μέσα στο χώρο και το χρόνο, ώσπου να διαγράψει έναν πλήρη κύκλο.