σσ. 207, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
I S B N: 978-960-537-072-5
Σειρά: Του Κόσμου τα Παραμύθια • αρ. 22
Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Αθήνα 2004
Το 19. αι., την εποχή όπου γεννιόταν το νεότερο σερβικό κράτος, αποκτώντας σταδιακά όλο και μεγαλύτερα σύνορα ανάμεσα στην αυστροουγγρική και οθωμανική αυτοκρατορία, οι Σέρβοι λόγιοι ακολούθησαν τον Vuk Stefanović Karadžić, πατέρα της σύγχρονης σερβοκροατικής σύγχρονης γλώσσας, στην αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας μέσα από την προφορική παράδοση. Στη μνήμη των λυράρηδων και παραμυθάδων αλλά και των απλών ανθρώπων ανακάλυψαν τον ανεκτίμητο θησαυρό του λαϊκού ποιητικού λόγου.
Αμέτρητα ηρωικά έπη, λυρικά ποιήματα, θρύλοι και παραμύθια γοήτευσαν με τις ζωντανές εικόνες και την αμεσότητα της έκφρασης την Ευρώπη του γερμανικού και γαλλικού ρομαντισμού.
Τα παραμύθια τούτης της συλλογής, προσεκτικά επιλεγμένα και μεταφρασμένα για πρώτη φορά για το ελληνικό κοινό, δεν γοητεύουν μόνο ως φανταστικά αφηγήματα, μερικά από τα οποία είναι αναγνωρισμένο κομμάτι της παγκόσμιας λογοτεχνικής κληρονομιάς, αλλά μεταφέρουν ταυτόχρονα τη χιλιετή μνήμη του σλαβικού ειδωλολατρικού πανθέου, τις άμεσες και συχνές επιδράσεις της βυζαντινής λογοτεχνικής παράδοσης καθώς και τις ιστορικές εμπειρίες της μεσαιωνικής Σερβίας.
________________
O Μόμα Ράντιτς γεννήθηκε στη Νις της Σερβίας το 1969. Έφηβος, άρχισε να γράφει ποιήματα και έγινε μέλος της Γιουγκοσλαβικής Λογοτεχνικής Νεολαίας το 1986. Με μια ομάδα νέων ποιητών οργάνωναν ποιητικές συναντήσεις στις διάφορες πόλεις της Γιουγκοσλαβίας. Το 1987 πήρε το τρίτο Βραβείο Νέων Ποιητών στις Ποιητικές Συναντήσεις στη Λόζνιτσα και δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στην ομαδική ποιητική συλλογή Γκαζόζα μεταλλαγμένης δίψας. Είχε αρχίσει σπουδές κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Βελιγραδίου, τις οποίες όμως δεν ολοκλήρωσε λόγω του ερχόμενου εμφυλίου πολέμου. Στο δεύτερο έτος έφυγε στο Παρίσι όπου σπούδασε γαλλική φιλολογία. Από το 1993 ζει μόνιμα στην Αθήνα. Διδάσκει την γαλλική και τη σερβοκροατική γλώσσα. Συνεχίζει να γράφει ποιήματα μερικά από τα οποία δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά στη Σερβία και παράλληλα ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση. Μετέφρασε από τα γαλλικά στα ελληνικά το δοκίμιο του Henri Lechat, Φειδίας το 2001. Το 2004 δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο στα ελληνικά, Σερβικά παραμύθια. Έχει επίσης μεταφράσει στα σερβικά τη συλλογή ποιημάτων του Αντώνη Φωστιέρη Πολύτιμη λήθη και Η σκέψη ανήκει στο πένθος το 2008. Τις συλλογές Ρόδινος φόβος και Εδώ της Μαρίας Λαϊνά, καθώς και επιλογή ποιημάτων του Νίκου Εγγονόπουλου το 2009. Στην Απόπειρα ετοιμάζονται να δημοσιευτούν τα Κροατικά παραμύθια σε μετάφρασή του. Εδώ και πολλά χρόνια γράφει ποίηση στα ελληνικά.
I S B N: 978-960-537-072-5
Σειρά: Του Κόσμου τα Παραμύθια • αρ. 22
Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Αθήνα 2004
Το 19. αι., την εποχή όπου γεννιόταν το νεότερο σερβικό κράτος, αποκτώντας σταδιακά όλο και μεγαλύτερα σύνορα ανάμεσα στην αυστροουγγρική και οθωμανική αυτοκρατορία, οι Σέρβοι λόγιοι ακολούθησαν τον Vuk Stefanović Karadžić, πατέρα της σύγχρονης σερβοκροατικής σύγχρονης γλώσσας, στην αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας μέσα από την προφορική παράδοση. Στη μνήμη των λυράρηδων και παραμυθάδων αλλά και των απλών ανθρώπων ανακάλυψαν τον ανεκτίμητο θησαυρό του λαϊκού ποιητικού λόγου. 
Αμέτρητα ηρωικά έπη, λυρικά ποιήματα, θρύλοι και παραμύθια γοήτευσαν με τις ζωντανές εικόνες και την αμεσότητα της έκφρασης την Ευρώπη του γερμανικού και γαλλικού ρομαντισμού. Τα παραμύθια τούτης της συλλογής, προσεκτικά επιλεγμένα και μεταφρασμένα για πρώτη φορά για το ελληνικό κοινό, δεν γοητεύουν μόνο ως φανταστικά αφηγήματα, μερικά από τα οποία είναι αναγνωρισμένο κομμάτι της παγκόσμιας λογοτεχνικής κληρονομιάς, αλλά μεταφέρουν ταυτόχρονα τη χιλιετή μνήμη του σλαβικού ειδωλολατρικού πανθέου, τις άμεσες και συχνές επιδράσεις της βυζαντινής λογοτεχνικής παράδοσης καθώς και τις ιστορικές εμπειρίες της μεσαιωνικής Σερβίας.
________________
O Μόμα Ράντιτς γεννήθηκε στη Νις της Σερβίας το 1969. Έφηβος, άρχισε να γράφει ποιήματα και έγινε μέλος της Γιουγκοσλαβικής Λογοτεχνικής Νεολαίας το 1986. Με μια ομάδα νέων ποιητών οργάνωναν ποιητικές συναντήσεις στις διάφορες πόλεις της Γιουγκοσλαβίας. Το 1987 πήρε το τρίτο Βραβείο Νέων Ποιητών στις Ποιητικές Συναντήσεις στη Λόζνιτσα και δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στην ομαδική ποιητική συλλογή Γκαζόζα μεταλλαγμένης δίψας. Είχε αρχίσει σπουδές κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Βελιγραδίου, τις οποίες όμως δεν ολοκλήρωσε λόγω του ερχόμενου εμφυλίου πολέμου. Στο δεύτερο έτος έφυγε στο Παρίσι όπου σπούδασε γαλλική φιλολογία. Από το 1993 ζει μόνιμα στην Αθήνα. Διδάσκει την γαλλική και τη σερβοκροατική γλώσσα. Συνεχίζει να γράφει ποιήματα μερικά από τα οποία δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά στη Σερβία και παράλληλα ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση. Μετέφρασε από τα γαλλικά στα ελληνικά το δοκίμιο του Henri Lechat, Φειδίας το 2001. Το 2004 δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο στα ελληνικά, Σερβικά παραμύθια. Έχει επίσης μεταφράσει στα σερβικά τη συλλογή ποιημάτων του Αντώνη Φωστιέρη Πολύτιμη λήθη και Η σκέψη ανήκει στο πένθος το 2008. Τις συλλογές Ρόδινος φόβος και Εδώ της Μαρίας Λαϊνά, καθώς και επιλογή ποιημάτων του Νίκου Εγγονόπουλου το 2009. Στην Απόπειρα ετοιμάζονται να δημοσιευτούν τα Κροατικά παραμύθια σε μετάφρασή του. Εδώ και πολλά χρόνια γράφει ποίηση στα ελληνικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου