25.12.16

Το Ρέκβιεμ στο Ρακάδικο Στοά Κούβελου

Ο Πειραιάς υποδέχεται την Τριλογία της Αθήνας της Έρσης Σεϊρλή την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017, στις 8 το βράδυ, στο Ρακάδικο Στοά Κούβελου.



Για το βιβλίο θα μιλήσουν η συγγραφέας και κριτικός Ειρήνη Σταματοπούλου, και η δοκιμιογράφος και ψυχαναλύτρια Άντα Κλαμπατσέα. Αποσπάσματα θα διαβάσουν ο ηθοποιός Βαγγέλης Χρήστου και η φιλόλογος Κατερίνα Σταύρου.

Ρακάδικο Στοά Κούβελου,
Καραολή Δημητρίου 5,
Πειραιάς 18531,
210/4178470

23.12.16

Παραμύθια με δυνατές γυναίκες

Επιμέλεια έκδοσης, Πρόλογος,
Σημειώσεις:
Δημήτρης Β. Προύσαλης
σχήμα 13 × 20,5 εκ., σσ. 199, έκδοση χαρτόδετη,
i s b n: 978-960-537-224-8,
Απόπειρα, Δεκέμβριος 2016
Σειρά: Του κόσμου τα παραμύθια, αρ. 35

Λ.Τ.: 12 € + ΦΠΑ

Γράφουν - αφηγούνται

Βέρα Αισώπου
Μαρούσα Απειρανθίτου
Δώρα Γεωργιάδου
Αγγελική Γεωργίτση
Αγγελική Ζαφειράκη
Θεόδωρος Ίντας
Αγγελική Καψωμενάκη
Φλώρα Κολιαράκη
Τασούλα Κοντορούδα
Έλλη Κούβαρη
Αναστασία Κουκουζέλη
Πολυξένη Παπαδοπούλου
Δημήτρης Β. Προύσαλης
Σοφία Σιμοπούλου
Μαρία Σιταροπούλου
Λουκία Σουγιά
Βάνια Σταμπολάκη
Ιωάννα Φώκου
Ελεάνα Χατζάκη





Ένα βιβλίο γεμάτο δυνατές γυναίκες — το κοινό διεθνώς θέμα του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Αφήγησης (WSD) για το 2016 — περιμένει τους φίλους των λαϊκών παραμυθιών να αναζητήσουν στοιχεία δύναμης που σμιλεύουν γυναικείες φιγούρες, όλων των ηλικιών, κοινωνικών τάξεων και καταγωγών. Στη συλλογή αυτή, δυνατές γυναίκες παραδίδουν το κουβάρι των ιστοριών τους σε 19 σύγχρονους παραμυθάδες, άντρες και γυναίκες, και αποκαλύπτουν στάσεις και πρακτικές δύναμης, προσδοκώντας να εμπνεύσουν. Μια γυναίκα πιστή στον Θεό και μια αφοσιωμένη αδερφή, μια αγάπη μπολιασμένη με εξυπνάδα, μια σαγηνευτικά αναδυόμενη γυναίκα προκαλεί αναστατώσεις και διεκδικήσεις, μια Χαλιλά όλο πονηριά, μια κυρά ηττημένη απ’ τον έρωτά της, μια κόρη που νικάει ένα ανίκητο θεριό, μια γυναίκα ανθεκτική στον καημό, μια σύζυγος κάνει υπομονή στο θυμό και τον κατακτά και μια άλλη κινώντας μακριά σώζει τον άντρα της, μια βασιλοπούλα αλλάζει τη βαριά της μοίρα, μια ψαροπούλα απλώνει δίχτυα ακεραιότητας, μια γυναίκα βάζει στοίχημα με τον διάβολο και τον κατατροπώνει, μια κόρη που ξεπερνά σε τρέξιμο τα άλογα απαρνιέται του γάμου τα δεσμά, άλλη μεταμορφωμένη σε λεοπάρδαλη σώζει την οικογένειά της απ’ το θάνατο, μια γλυκομίλητη κυρά λουσμένη στην καλοσύνη, μια γυναίκα που διάλεξε ταυτότητα και μια άλλη στέκεται στο ύψος της τιμής της, μια γυναίκα που ξεγλιστρά απ’ τα δύσκολα όλο καπατσοσύνη, περιμένουν να μοιραστούν μηνύματα και συναισθήματα με όσους θελήσουν να αφουγκραστούν.

Αλεξία Ν. Ορφανού • Παραμύθια από τη Μαδαγασκάρη

Επιμέλεια έκδοσης, Πρόλογος, Σημειώσεις: Αλεξία. Ν. Ορφανού
σχήμα 13 × 20,5 εκ., σσ. 241, έκδοση χαρτόδετη,
i s b n: 978-960-537-221-7,
Απόπειρα, Δεκέμβριος 2016
Σειρά: Του κόσμου τα παραμύθια, αρ. 34

Λ.Τ.: 13 € + ΦΠΑ



Η συλλογή αυτή αποτελείται από λαϊκά παραμύθια της Μαδαγασκάρης που τα συνέλεξαν και τα κατέγραψαν μετανάστες από γηγενείς κατοίκους του νησιού γύρω στα τέλη του 19. και στις αρχές του 20. αιώνα.
Τα παραμύθια της συλλογής αυτής μας ταξιδεύουν νοερά στη Μαδαγασκάρη και μας εξηγούν με το δικό τους τρόπο γιατί οι σκύλοι μυρίζονται όταν συναντιούνται και τι κάνουν για να περνούν με ασφάλεια ποτάμια όπου ζουν κροκόδειλοι.  Δίνουν τη δική τους ερμηνεία για τη δημιουργία του Σύμπαντος και της Γης. Μας εξηγούν πώς δημιουργήθηκαν το νερό, η θάλασσα, τα βουνά, οι πεδιάδες και το τροπικό κλίμα. Πώς δημιουργήθηκαν τα έμβια όντα και τι γίνεται με τα σώματα και τις ψυχές μετά το θάνατο. Πώς έμαθαν οι πρώτοι άνθρωποι να καλλιεργούν τη γη και πώς άρχισε να καλλιεργείται το ρύζι. Αφηγούνται επίσης, ιστορίες με μάγους και δράκους. Πώς η Φαραμαλέμη και ο Κουτουμπεκίμπου σκότωσαν τον δράκο Τριμουμπέ. Και πώς ο Αντριαμπέλου σκότωσε το ερπετό με τα εφτά κεφάλια. Πώς ο αστρολόγος Ρανουκουμπέ βοήθησε τον Ικότο να παντρευτεί την κόρη του θεού. Πώς ο μάντης-γιατρός βοήθησε τον Ραζαναχάρη να γιατρευτεί. Πώς δημιουργήθηκε το κοραλλιογενές νησάκι Ανκιβούγκι και τι έγινε όταν το Αστροπελέκι πολέμησε με τις Φλόγες. Τα παραμύθια εξηγούν, ακόμα, για ποιο λόγο στη Μαδαγασκάρη ανέβαιναν στο θρόνο γυναίκες. Και μας δίνουν τη δική τους εκδοχή για την προέλευση της αγαμίας, του γάμου και της πολυγαμίας.

19.12.16

Γιώργος Βασιλείου • Επτά ελεγείες για την Ελλάδα

Ποίηση

σχήμα 13,5 × 19 εκ., σσ. 39,
έκδοση χαρτόδετη,
I S B N: 978-960-537-223-1
Απόπειρα, πρώτη έκδοση, Νοέμβριος 2016
Λ.Τ.: 5 € + ΦΠΑ



Είχα στο μυαλό μου πολύ καιρό να γράψω τις ελεγείες. Η Ελλάδα περνούσε δύσκολες στιγμές, και ήταν σαν να προσπαθούσα να πω στον εαυτό μου ότι ήταν ένα άσχημο όνειρο που θα περνούσε. Η χώρα έχει κάνει άλματα, αλλά περνώντας από την τρομακτική διαφθορά στη σημερινή κατάσταση θα πρέπει να σκεφτούμε ότι μια απλή «συγκυρία» κόστισε σαράντα χρόνια κατοχής της μισής Κύπρου και στην Τουρκοκρατία τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Τα λάθη δεν διορθώνονται πάντα. Και ότι οι Έλληνες είναι Έλληνες, γιατί μίλησαν και σκέφτηκαν στην ίδια γλώσσα και γιατί αναγνώρισαν στη μακρά μας ιστορία την ανάγκη για το «εὖ ζῆν». Κάτι που προέρχεται από τη γνώση, τη σκέψη, την εμπειρία. Και στις δύσκολες στιγμές το ατομικό και περιφερειακό συμφέρον αντικαταστάθηκε από την ενότητα, όποτε πραγματικά πετύχαμε να αντιμετωπίσουμε τις κοινές απειλές. Η Ελλάδα παραμένει για μένα μια άπιστη ερωμένη, και εγώ, σαν ερωτευμένος, της είμαι ακόμα πιστός, γιατί την αγαπώ αφόρητα.
(Κείμενο από την Εισαγωγή.)

12.12.16

Μεταξύ ρεαλισμού και αλληγορίας

γράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης | Η Αυγή,
Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016 »»
Ειρήνη Σταματοπούλου, Το αυτί της Αριάδνης, εκδόσεις Απόπειρα, σελ. 221

Το αυτί κι όχι ο μίτος της Αριάδνης είναι η βάση του νέου μυθιστορήματος της Ειρήνης Σταματοπούλου, καθώς οι αφηγήσεις της πρωταγωνίστριας είναι εκείνες που συνθέτουν την μυθοπλασία και οδηγούν τους δύο άντρες, οι οποίοι στέκονται σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης, όπως ο χορός στην αρχαία τραγωδία, σε ένα λαβυρινθώδες ταξίδι στις πολλαπλές πλευρές της ανθρώπινης γνώσης, οι οποίες αποκαλύπτουν την βαθύτατη ανθρώπινη άγνοια. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η συγγραφέας επιλέγει μια αρχαία αφηγηματική μέθοδο, εκείνη που προηγήθηκε της τραγωδίας των κλασσικών χρόνων, αυτήν που ο Θέσπις θέσπισε. Ένας ηθοποιός, στην περίπτωσή μας η Αγγελική, που καθώς καταδύεται στα άδυτα της ανθρώπινης γνώσης, μετονομάζεται σταδιακά σε Αγγέλα, ίσως γιατί το πιο «χωριάτικο» όνομα αναδεικνύει την ισότητα όλων απέναντι στην τελική άγνοια, ξεχωρίζει από τον χορό, που τον αποτελούν δύο άντρες, ο Νέστορας και ο Στράτος. Η Αγγελική αφηγείται και δίνει ερεθίσματα και οι δύο άντρες ακούν προσεκτικά και ανταποκρίνονται. Το κυριότερο υλικό της αφήγησης της Αγγελικής = Αγγέλας, είναι, όπως στην πρωταρχική φροϋδική θεώρηση, τα όνειρα. Μέσα από τα όνειρα αναδύεται, όχι μόνο η γνωσιακή αλλά και η ψυχολογική διάσταση της ανθρωπότητας, καθώς κάθε όνειρο και κάθε αφήγηση είναι ένας λαβύρινθος μέσα στον οποίο επιχειρούν να πλοηγηθούν οι ήρωες. Ακριβώς επειδή το υλικό είναι όνειρο, οι ήρωες κατορθώνουν και επανέρχονται στον κόσμο που θεωρούν πραγματικό ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν οι αναγνώστες. Γιατί όπως θα αποδείξει το κινηματογραφικό τέλος, η επιστροφή δεν είναι πάντοτε δυνατή και το φθαρτό υλικό των ανθρώπων είναι εύκολο να καταστραφεί.

11.12.16

Αριστοτέλης Σαΐνης • «Κι όμως, συνεχίζει…»

γράφει ο Αριστοτέλης Σαΐνης | Εφημερίδα των συντακτών,
Ελληνική πεζογραφία: Το δεύτερο βήμα, Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016 »»

10.12.16

Πιστεύω ότι η μικροαστική τάξη που κυριαρχεί στην Ελλάδα έχει πολλά να μας πει και πολλά να δημιουργήσει

Συνέντευξη του Γιώργου Ρούβαλη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη | Μαχητής Άρτας, Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016 »»

ΕΡ. Από πότε ξεκινήσατε να γράφετε διηγήματα αλλά και μυθιστορήματα;
ΑΠ. Ξεκίνησα σχετικά αργά, μετά τα 50 μου. Πρώτα δεν προλάβαινα λόγω εργασίας. Είχα κάνει όμως ορισμένες μεταφράσεις από τα ισπανικά, που μου έδωσαν μεγάλη χαρά γιατί έχω το μικρόβιο της μετάφρασης. Το πρώτο μου βιβλίο με διηγήματα «Στ’ Ανάπλι…» βγήκε στον Γαβριηλίδη το 2005 και το πρώτο μυθιστόρημα «Ταξίδι στη χώρα της Κίρκης» στο Στοχαστή το 2010. Και τα δύο αντιπροσωπεύουν τα δύο θέματα που με απασχολούν: τα ταξίδια και η ζωή στο Ναύπλιο (ομφαλό της Γης!).

ΕΡ. Τι είναι αυτό που σας κάνει να γράφετε και να εμπνέεστε; Μήπως η γραφή είναι ένα ασίγαστο πάθος;
ΑΠ. Είναι ένας τρόπος να περνάω τις ελεύθερες ώρες της σύνταξης. Η μετάφραση ναι, είναι πάθος και σιγά-σιγά έγινε και η πεζογραφία και η ποίηση. Έχω γράψει όμως και δοκίμια και ιστορικά άρθρα, που είτε μου ζήτησαν, είτε ήταν δική μου πρωτοβουλία. Εκτός από τα ταξίδια μου στον κόσμο με εμπνέει και η πραγματικότητα στη γενέθλια πόλη μου, το Ναύπλιο, ιδίως διάφορες ιστορίες που μου διηγούνται για τις δεκαετίες 1950 και 1960. Αυτό το κλίμα της μικρής επαρχιακής και συντηρητικής πόλης, μεταξύ των μικροαστών, προσπαθώ να περιγράψω στα γραπτά που εμπνέονται από τα ευτυχισμένα χρόνια που πέρασα μικρός στο Ναύπλιο.

4.12.16

Το αυτί της Αριάδνης, της Ειρήνης Σταματοπούλου

γράφει ο Βαγγέλης Θερμογιάννης | το βιβλίο.net, Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016 »»

Η Ειρήνη Σταματοπούλου έχει γράψει ένα βιβλίο στο οποίο ο αναγνώστης θα βιώσει μια συναρπαστική εμπειρία ανάγνωσης και θα αιχμαλωτιστεί κυριολεκτικά με τον  καταλυτικό αισθησιασμό και το υπόρρητο πάθος του μέχρι και την τελευταία σελίδα.

Μια τυχαία συνάντηση τριών ατόμων σ’ ένα αεροδρόμιο έχει ως αποτέλεσμα τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο μέσα από το κοινό τους ταξίδι. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως πρόκειται για μια κοινότυπη ιστορία που κινείται μέσα στα πλαίσια της καθημερινότητας χωρίς κάτι το ξεχωριστό. Όμως, όταν ο αναγνώστης φτάσει στην τελευταία τελεία του βιβλίου αυτό που θα διαπιστώσει είναι πως το μυθιστόρημα αυτό απέχει πολύ από το «κοινό» ή το «συνηθισμένο». Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως είναι ακριβώς το αντίθετο! Προς επίρρωση των λόγων μας, δε θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο επιχείρημα παρά την ίδια την πένα της Ειρήνης Σταματοπούλου, η οποία με τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και γραφής της δεν αφήνει ασυγκίνητο τον αναγνώστη της. Στο βαθιά ψυχογραφικό βιβλίο της, οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι πρωτίστως με τον εαυτό τους, με τους δαίμονες και τους φόβους τους και ξετυλίγουν ένα μεγάλο κομμάτι της ίδιας τους της ψυχής μέσα στις γραμμές της ιστορίας. Σε ένα καλοδουλεμένο και περίτεχνα δοσμένο περιβάλλον, οι χαρακτήρες αναζητούν τη διαδρομή τους στον κόσμο, το σκοπό τους. Χάνονται μέσα στο όνειρο που είναι πια δύσκολο να το ξεχωρίσουν από την πραγματικότητα.

1.12.16

Στο δρόμο με την Χριστίνα Οικονομίδου

γράφει ο Γιώργος Λίλλης | ο αναγνώστης,
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016 »»

Τέσσερις εποχές στον δρόμο τιτλοφορεί τη νέα της ποιητική συλλογή η ποιήτρια Χριστίνα Οικονομίδου. Μια περιπλάνηση μέσα στο χρόνο και το χώρο, ένα ταξίδι αυτογνωσίας είναι τα ποιήματά της. Το ταξίδι, το κάθε ταξίδι μας διαμορφώνει. Ειδικά όταν αυτό το ταξίδι ξεκινά από την ψυχή, αναζητώντας βαθιά μέσα μας ένα τρόπο να εξηγήσουμε την ταυτότητά μας αλλά και να ανακαλύψουμε διάφορες πτυχές του εαυτού μας που δεν γνωρίζαμε. Η Οικονομίδου μιλά μια γλώσσα απόλυτα ειλικρινή, δεν φοβάται να έρθει αντιμέτωπη με το ανεξερεύνητο αυτό κομμάτι της ψυχής και να το οριοθετήσει στον χάρτη ενός ποιήματος. Γι’ αυτό και οι στίχοι της είναι ακέραιοι, έχουν μια δύναμη που προέρχεται από την τόλμη της να εξηγήσει τον κόσμο και κατ’ επέκταση τον εαυτό της μέσα στον κόσμο: